.
Φυλακισμένος μες στο γυαλί, δεν έβλεπα παρά τα παχουλά χέρια της μητέρας μου, που ξαναβούλωνε σφιχτά το καπάκι. Ύστερα κόλλησε μια ετικέτα στο μπουκάλι, και μ’ απόθεσε ψηλά, σ’ ένα ράφι της κουζίνας ανάμεσα στα άλλα βάζα με τις μαρμελάδες της.
.
Φυλακισμένος μες στο γυαλί, δεν έβλεπα παρά τα παχουλά χέρια της μητέρας μου, που ξαναβούλωνε σφιχτά το καπάκι. Ύστερα κόλλησε μια ετικέτα στο μπουκάλι, και μ’ απόθεσε ψηλά, σ’ ένα ράφι της κουζίνας ανάμεσα στα άλλα βάζα με τις μαρμελάδες της.
.
Το Νερό μαθαίνεται απ’ τη δίψα.
Η Στεριά – απ’ το αρμένισμα στα Πέλαγα.
Η Έκσταση –απ’ την οδύνη–
Η Ειρήνη, απ’ των πολέμων της το χρονικό –
Η Αγάπη, απ’ του τάφου το ανάγλυφο –
Έμιλυ Ντίκινσον
Μετάφραση: Ερρίκος Σοφράς, Εκδόσεις Το Ροδακιό
Πίνακας:Graham Dean
.
.
«To δωμάτιο είναι τόσο κρύο με τη βροχή», είπες
κι εσύ, θηλυκέ εσύ, με το λουλούδι σου,
όλο επικλήσεις έκανες στους αστραγάλους και τους αγκώνες μου.
Είσαι εθνικό προϊόν και εξουσία.
Ω, κύκνε μου, σκλάβε μου, ακριβό μου χνουδωτό τριαντάφυλλο,
και ο συμβολαιογράφος ακόμη θα επισημοποιούσε το κρεβάτι μας
καθώς με ζυμώνεις και φουσκώνω σαν ψωμί.Ανν Σέξτον, Τραγούδι για μια Κυρία (απόσπασμα)
Μετάφραση: Eυτυχία Παναγιώτου
.
.
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτειά.
Κι άμα κλαις μου αρέσεις,
απ’ την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.
Κι ενώ μεν απ’ τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δεν μπορεί να σ’ αγγίξει:
Άσε με τώρα να βυθιστώ κι εγώ σωπαίνοντας
μες στη δική σου σιωπή.
Άσε με τώρα να σου μιλήσω κι εγώ με τη σιωπή
τη δικιά σου
που είναι απέριττη σα δαχτυλίδι αρραβώνων
και που λάμπει σαν αστραπή.
Είσαι όμοια με την νύχτα, αγάπη μου,
η νύχτα που κατηφορίζει έναστρη.
Απόμακρη και τόση δα και απ’ τα αστέρια φτιαγμένη
είναι η δικιά σου σιωπή.
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία.
Μακρινή κι απαρηγόρητη, σα να σε σκέπασε χώμα.
Μια λέξη μόνο αν πεις, ένα χαμόγελο – μου αρκεί
για να πανηγυρίσω που είσαι εδώ κοντά μου ακόμα.
Πάμπλο Νερούδα – Είκοσι Ερωτικά Ποιήματα και Ένα Τραγούδι Χωρίς Καμιάν Ελπίδα (2005)
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Πίνακας: Rimi Yang
.
.
Αυτό σημαίνει πρόνοια: να αυτοακυρώνεσαι από πριν γι’ αργότερα, ως παντοδύναμος επιτηρητής της αντανάκλασης του άλλου στον καθρέφτη.
Έτσι κι αλλιώς η αιωνιότητα θα σε καθρεφτίζει απόλυτα και μόνον.
Πίνακας: Dmitry Shlykov, The passage of time
________________________
Ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του Ταρκόφσκι, η «Θυσία» παραμένει μία αριστουργηματική ταινία και πάντα επίκαιρη, νομίζω, υπερβολικά επίκαιρη σήμερα, πραγματευόμενη τον συμβολικό ευνουχισμό που εξανθρωπίζει, έχοντας ως εφαλτήριο την «πίστη» σε κάτι που άπτεται της υπαρξιακής τάξεως και που χωρίς αυτό διακυβεύεται η ύπαρξη.
Για να «κερδίσεις» κάτι το οποίο είναι πραγματικά σημαντικό για σένα, μας λέει ο Ταρκόφσκι, πρέπει να «χάσεις» κάτι, έχεις να κάνεις μια «επιλογή», παίρνοντας αφενός το ρίσκο της επιθυμίας σου και έχοντας αφετέρου «πίστη» για την πραγμάτωση του στόχου σου : Tίποτε δεν παρέχεται δωρεάν και χωρίς ρίσκο, χωρίς πνευματική και συναισθηματική εμπλοκή, χωρίς έμπρακτη έκθεση προς τον στόχο σου, χωρίς κίνηση προς τον άλλον, χωρίς διακύβευση του ίδιου σου του εαυτού και των μέχρι στιγμής κεκτημένων που σου εξασφαλίζουν μεν μία πραγματικότητα, αλλά δε σου διασφαλίζουν την ίδια τη ζωή σου.
Το μήνυμα της «Θυσίας» βρίσκεται στον αντίποδα της σύγχρονης φαστφουντάδικης πραγματικότητας σε όλες τις εκφάνσεις της: από τον έρωτα έως την πολιτική και από τη διαπλεκόμενη διανόηση έως το παγκόσμιο οικονομικό Βατερλό. Το φαστ φουντ μας βόλεψε, γιατί ήταν γρήγορο και φτηνό, και ιδού τα αποτελέσματα! O Ταρκόφσκι, εδώ που τα λέμε, έπεφτε αργός και βαρύς στη χώνεψη.
———————————————————-
———————-
—————————
Γλυπτική: Johnson Tsang
Αν σε κατασπαράξει το απόλυτα Ωραίο, να ξέρεις ότι δεν ήταν φταίχτης το ανυπέρβλητο, αλλά εσύ ανεπαρκής να το κοιτάξεις: μες σ’ ένα θάμβος απ’ ό,τι φοβήθηκες στο παρελθόν να δεις και μες στον τρόμο από τη λάμψη του παρόντος που δεν είσαι έτοιμος ν’ αντέξεις! Όσο για μέλλον… δεν υπάρχει! Εκεί χορεύουν εξαγνισμένοι οι τρεις χρόνοι της ζωής σου, πέρα απ’ το χρόνο που ορίζει το μυαλό σου.
Πίνακας: Adriaen Coorte
Η κρυμμένη γνώση δημιουργεί μυστήριο και ανορθώνει επιθυμίες! Καίει στο πέρασμά της!
Με δυο άγνωστες λέξεις το πολύ…