Δεσποινίς,
Οφείλουμε να είμαστε γρήγοροι, γρήγοροι όπως η καταστροφή ―σε κάθε ολοκλήρωση― ενός κόσμου από φύλα, ενός κόσμου πράσινου ή κυανού, ενός δικού μας φόβου από την αρχή, λέτε να είναι ΕΜΕΙΣ αυτό που επιφέρει μια βραδύτητα ξένη, νοσηρή;
Έχουν γεράσει αυτά τα γράμματα και θα σας βρω άλλα. Θα γυρίσω την Ευρώπη σκληρός, ημίτρελος, φωνάζοντας πως τα χρωμοσώματα φταίνε, «δέσμια μιας απαράμιλλης συναισθηματικότητας». Δηλαδή το ένα κυρίως, το χ. Το γνωρίσατε/το περιφρονήσατε. Καλά κάνατε κι εγώ αυτό κάνω, αλλά το ακούτε; Σας αγαπά σας νοιάζεται σας ερωτεύεται σας θαυμάζει σας εκτιμά γέρνει δίπλα σας αισθαντικά και σας νιώθει σας βοηθά να συνέλθετε σας καλεί Σας κα τα λα βαί νει.
Και εσείς χ είστε και διπλό μάλιστα. Αλλά αιώνια καταδικασμένη να έλκεστε από το ψ. Το ψ είναι αυτό που κάνει εσάς να νοιώθετε: αλαζονικό, θρασύτατο, κυνικό, ευφυέστατο, δραστήριο, γοητευτικό. Ομορφότερο του Νάρκισσου επί παραδοχής του τελευταίου. Σας προσδίδει: άγχος, ανησυχία, απόγνωση, ανασφάλεια και όλους τους φόβους που σας γεμίζουν. Σας ταπεινώνει και σας μειώνει, μα πάντα το συγχωρείτε. Κρέμεστε από την επιβράβευσή του. Είναι αληθινό ακόμα κι όταν δεν γνωρίζετε την αλήθεια. Το ψ…
Ένας μάγος της παρατήρησης, σπεσιαλίστας του σαρκασμού, ο πιο ταλαντούχος ηθοποιός. Φοράει προσωπείο και προσποιείται το χ με αξιοζήλευτη επιτυχία. Όχι, όχι ακριβώς όπως στην αρχαία Ελλάδα, αλλά, εάν θέλετε, παρομοιάστε το.
Δεσποινίς, σας νοιάζομαι. Ειλικρινά! Θα σας δώσω ηδονές. Και αυτό το υπόσχομαι. Θα σας δώσω όλα αυτά που επιθυμείτε: πόνυ/κουρδιστά παιχνίδια/κουνιστές καρέκλες/μαθήματα γαλλικών και πιάνου/εκδρομές στη λίμνη/τα σαββατοκύριακα/με τον σκύλο να τρέχει/ανέμελα/κυνηγώντας τα άλλα παιδιά/κι εμείς να γελάμε…
Τι στιγμές ― θα σας ξεγυμνώνω χωρίς να σας αγγίζω. Τι μαγικές στιγμές! ― θα ζήσουμε έρωτες περιπέτειες δράματα και όλες τις συγκινήσεις που κυνηγούσατε μανιωδώς. Θα υπάρξουν κι άλλες πολλές. Θα καρπωθώ το εμείς με έντεχνο τρόπο. Σε αντίθεση με εσάς θα είμαι ο δημιουργός κάθε μας πλάνης. Η σιωπή σας αίρει τη φαντασία μου. Θα σαρκάζω κάθε στιγμή της ανοησίας μου. Θα γελώ με τη ματαιοδοξία της ηρωίδας μου. Θα σας κάνω τόσο ευτυχισμένη.
Η μανία χρειάζεται εκτόνωση. Δεν το λέω μόνος μου, το είπε και η γιατρός: μπορώ να γράφω συνεχώς και πρέπει να το κάνω. Θα γράψω: παραμύθια για τα παιδιά/ρομάντζα για τις παραμελημένες νοικοκυρές/αστυνομικά για τους ντεντέκτιβ/ωδές στους επαναστάτες/πολιτικά και φιλοσοφικά δοκίμια/ιστοριούλες με έμφαση στον συμβολισμό/λογοπαίγνια/ποιήματα. Ποιήματα/πολλά ποιήματα. Θα σας στέλνω ένα την ημέρα/καλά εντάξει, ένα τη βδομάδα λοιπόν/τι;/δεν παζαρεύω άλλο/δεν βλέπετε πως με κλέβετε;
Η έκφραση θα συνοδεύεται από ποιότητα. Να σας αγγίζουν άλλα χέρια ακόμα και στις δικές μου ιστορίες. Έτσι θα είναι καλύτερα και για εσάς και για εμένα. Τα χέρια μου άγαρμπα και απείθαρχα. Μπεκρήδες εθισμένοι στην αποτυχία της εκτέλεσης. Μα το μυαλό μου, δεσποινίς, είναι όμορφο, σπάνιο. Το γνωρίζετε, έτσι; Παραμυθιάζει και έπειτα γκρεμίζει τα πάντα με αλήθειες–ξυράφια στο δέρμα σας.
Θάνος Γώγος, Γλασκώβη, Θράκα 2014
Photo: Richard Tuschman
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 