Σπρώχνω τη νύχτα σ’ ένα σατανικό e-mail
και τη στέλνω σε ολόκληρο το έθνος.
αν και ένα τραγούδι χρειάζεται κάτι περισσότερο.
παραείναι εύκολο να φύγει έτσι.
Αυτό που χρειάζεται, παραδείγματος χάριν,
είναι να πεις: Κυριακή σήμερα, νωρίς το απόγευμα
κάπου πανηγυρίζουν αγόρια,
επειδή η ομάδα τους κέρδισε,
το καλοκαίρι ξέσπασε σε γόνατα, σε μαζεμένα μαλλιά
που βλέπουμε κυρίως στα κορίτσια.
να πεις, να φύγει, να πήξει
ένα κομμάτι γαλατένιας πέτσας καρφωμένης στον ουρανό,
ενώ οι λέξεις κάτω απ’ το τραπέζι στριμώχνονται
σαν πόδια, μυρωδιές βαριές και αποπνικτικές
σαν ποντίκια της ψυχής. περισσότερα. χρειάζονται πολύ
πολύ περισσότερα. και μπαίνω γρήγορα στο τραγούδι
όπως ένα στήθος μπαίνει στο βρέφος-Ιησού:
είναι καυτή Κυριακή, νωρίς το απόγευμα
και οι άνθρωποι τρελαμένοι από το φως, περιμένουν
να έρθει το πρωί για ν’ ανοίξουν το e-mail
Aπό την ανθολογία Βαλκάνιων ποιητών Οι στίχοι είναι ο χρυσός κανόνας του εφήμερου, μτφρ.: Κλεοπάτρα Λυμπέρη, επιμέλεια ελληνικού κειμένου: Ιφιγένεια Σιαφάκα, εκδόσεις Ρώμη, 2020.
Artwork: Marcos Guinoza
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 