Category Archives: Χριστόφορος Λιοντάκης
Χριστόφορος Λιοντάκης, Συνασθροισθέντες ενθάδε
Φυσούσε το παράθυρο στο θαλασσάκι
Φως ιλαρό μα κόπηκε στη μέση.
Χριστόφορος Λιοντάκης, Εν χάσματι χάσμα
.
Στέρνα ανάμεικτη οργασμό και αρρώστιες.
Γέροντες στην άκρη επιδεικνύουν τη φθορά τους
προκαλώντας το νυσταγμένο αγροφύλακα.
Στο παιχνίδι όπου σχεδόν πάντα
περίσσευα
παίζαμε γυμνόποδες μπάλα
την ουροδόχο κύστη του σφαγμένου ζώου·
δίπλα μια κλώσα γύμναζε
τα μικρά της στην τροφή.
Ω το ένστικτο της λήθης
στου παιχνιδιού τον απόλυτο χρόνο.
Χριστόφορος Λιοντάκης, Εν χάσματι χάσμα, από τη συλλογή Ο Μινώταυρος μετακομίζει (To χάσμα), Ποιήματα 1982-2010, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015
Πίνακας: Ann Siems
Χριστόφορος Λιοντάκης, Η καταγωγή του καπνιστή
.
Σφαδάζει εντός μου
ένας πρόγονος σφαγμένος.
Μεγάλωσα μαζί του μυστικά
καπνιστής παθητικός
ρωτούσα πού το βρήκε το μαχαίρι
και πνιγόμουν στον καπνό.
Το σπίτι μύριζε καμένο λάδι
και σκοτάδι
ο πατέρας πάντα δύσκολα να αναπνέει
και η μητέρα φανταστείτε μια Ηλέκτρα δίχως αδελφό.
Ένα ερείπιο έσταζε σκόνη
κι εγώ μέσα στα άχυρα έψαχνα
αίμα έψαχνα να βρω·
καπνιστής πραγματικός
ρωτούσα πάλι
πού το βρήκε το μαχαίρι.
Εκείνοι λέγανε
να κόψεις τον καπνό.
Χριστόφορος Λιοντάκης, Η καταγωγή του καπνιστή, από τη συλλογή Ο Μινώταυρος μετακομίζει (To χάσμα), Ποιήματα 1982-2010, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015
Φωτό: Paul Wolff
Χριστόφορος Λιοντάκης, Ο ρόλος
6
Για πέντε χρόνια μισθοφόρος
συμφωνείς χωρίς να συμφωνείς·
θα προτιμούσες να κυβερνάς πορνείο.
Στο μικρό σου δάχτυλο
λευκό μεγάλο νύχι
στάζει ξυλοδαρμούς·
το γκρίζο σου με το πολύχρωμό τους
δε γίνεται να το ανταλλάξεις.
Κλέβοντας τον ίλιγγο
ξεπλένεις τη συμμετοχή σου
και σπέρματα παλίμψηστα ξενοδοχείου.
Χριστόφορος Λιοντάκης, Ο ρόλος, από τη συλλογή Ο Μινώταυρος μετακομίζει (Ο χάνδαξ), Ποιήματα 1982-2010, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015
Πίνακας: Felix Vallotton
Χριστόφορος Λιοντάκης, Ενδεχόμενο
.
Με πολλές θλίψεις συνομίλησα στον ενικό
όπως και τώρα ανάμεσα
στην άμπωτη και την παλίρροια του λιβανιού.
Το άυπνο σκουλήκι, μυστικοσύμβουλος των ενοχών
αφαιρεί και προσθέτει ψηφίδες στο παρελθόν
χρωματίζει αναδρομικά τις πράξεις. Τον ενεστώτα και τον μέλλοντα προγραμματίζει.
Ένας χάκερ να βρεθεί να μπει δίκαιος κομήτης
το ενδεχόμενο να λάμψει.
Του άληκτου πένθους σπάζοντας τους κωδικούς
ν’ αναχαιτίσει τον ιό της θλίψης.
Να σβήσει από τον Ιξίονα τον τροχό
το «θέλω» που υποθάλπει τον ιό
καθώς κι εκείνο το αμαρτωλό οξύμωρο
«δεν θέλω πια να θέλω»
Χριστόφορος Λιοντάκης, Ενδεχόμενο, από τη συλλογή Στο τέρμα της πλάνης, Εκδόσεις Καστανιώτης Τα ποιήματα του 2010, Κοινωνία των (δε)κάτων
Πίνακας: Douglas Flynt
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 