Έβαλε στο χώμα το ανάλογο νερό.
Έφτιαξε λάσπη.
Με κινήσεις επιδέξιες έφτιαξε έναν κούρο.
Του φόρεσε ένα χαμόγελο.
Τον άφησε στον αέρα να ξεραθεί.
Όταν τον ξαναβρήκε είχε ραγάδες πάνω του.
Τις κάλυψε φορώντας του ρούχα.
Τον πήρε μαζί του και τον έκανε βόλτα στο μουσείο.
Τον εναπόθεσε μυστικά πάνω σ’ ένα μισοάδειο εκθετήριο.
Και έφυγε. Με βήματα γρήγορα.
Ο κούρος κοιτούσε μόνο τα έκπληκτα μάτια των παιδιών.
Και ερωτεύτηκε την καθαρίστρια.
Την κυρία Πηνελόπη.
Που διορίστηκε με μέσον και
καθόλου δεν περίμενε να βρει
τέτοιον έρωτα στη ζωή της.
Η κυρία Πηνελόπη έκτοτε
ερχόταν με βαμμένα τα μάτια της στη δουλειά.
Μια μέρα ήρθε αμακιγιάριστη.
Ντρεπόταν να τον κοιτάξει.
Και ο κούρος σκέπασε την ντροπή της
με το πουκάμισο που φορούσε. Και τη φίλησε.
Αργότερα βρέθηκε γυμνός.
Οι φύλακες το παρατήρησαν.
Το ανέφερα. Τον απέσυραν.
Ως «κατά λάθος ευρισκόμενο
εν εκθέσει αντικείμενο».
H κυρία Πηνελόπη
δεν ήρθε στη δουλειά.
Περίμενε από τότε τους χειμώνες.
Για να φτιάχνει χιονάνθρωπους.
Γιώργος Βλαχάκης, Η κυρία Πηνελόπη, (Μάρτης), από τη συλλογή Γράμματα στην Αάβησαρ, Εκδόσεις Ζάθεον πυρ, Κύθηρα 2014
Πίνακας: John William Waterhouse
.
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 