.
.
Μια κυρά την τρώει λύπη
για τον άντρα της που λείπει.
Και της έλεγαν πολλές:
Γιατί μόνη σου να κλαις,
πούχεις μάγουλο σαν μήλο
και δεν βρίσκεις κι έναν φίλο
τον καημό σου να του λες:
Λύπη που μοιράζεται
κάπως μετριάζεται.
Άκουσε και με το χρόνο
βρήκε σύντροφο στον πόνο
κι είχανε κι οι δυο τους λύπη
για τον άνδρα της που λείπει.
Η ελληνική ποίηση, Ανθολογία Β. Βασιλικού, Εκδόσεις Ντουντουμής
Πίνακας: Fernando Botero
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 