RSS

Category Archives: Στάθης Κουτσούνης

Στάθης Κουτσούνης, Στο σχοινί

.

Νερά του ποταμού θολά
κι από πουλί ούτ’ ένας ήχος
όρνια μονάχα κρώζουνε
τροχίζοντας τα ράμφη τους
κι ο αέρας τούς χτενίζει τα μαλλιά
και τον μαλώνει μουρμουρίζοντας
απ’ τη δική του όμως τη μεριά
τίποτα δεν σκιρτά

στου κανενός τη χώρα
ήδη τρεις μέρες ανεμίζει το σκοινί

Στάθης Κουτσούνης, Στο σχοινί, από την ποιητική συλλογή Στου κανενός τη χώρα, Μεταίχμιο, 2020

Πίνακας: Martin Johnson

 

Στάθης Κουτσούνης, Το μήλο

 

.

Ν., για το παιχνίδι

Όταν σε σκέφτομαι
τα χέρια μου πουλιά που δραπετεύουν
φτιάχνουν φωλιές στο σώμα σου
κι αρχίζει το παιχνίδι

έλα μού λες
βάλε φωτιά να καούν τα όρια
και γίνε ποτάμι να πέσω μέσα
πνίξε με στα νερά σου να γίνω νερό
και στις όχθες της ενοχής σου
αθώα μετά γέννησέ με

σε πεινώ και λοξά σε κοιτάζω
που πασχίζεις να βγεις απ’ το κάδρο
ψιθυρίζω τ’ όνομά σου και γυρίζεις
αλλά δεν έχεις πρόσωπο
ένα μήλο προβάλλει στον λαιμό σου

έλα μού φωνάζεις
δάγκωσέ το να γίνω συνένοχη

 Στάθης Κουτσούνης, Το μήλο, από την ποιητική συλλογή Στου κανενός τη χώρα, Μεταίχμιο, 2020

Πίνακας: József Rippl-Rónai

 

 

 

Στάθης Κουτσούνης, Εν δόξη

.

Ζέστη αβάσταχτη κοντανασαίνει
στα πισινά του ο σκύλος καθισμένος
με στόμα ορθάνοιχτο και τη γλώσσα
να κρέμεται στεγνή

τα δόντια του λεπίδια

παρακεί το αρνί χαυνωμένο
μπερδεύει τον σκύλο με λύκο
κι ονειρεύεται δόξα

περίφημο το στόμα του
και προτιμότερο ζεστό
να νιώσω κάποτε το δόντι του παρά

την παγερή τη λάμα του χασάπη

Στάθης Κουτσούνης, Εν δόξη, από τη συλλογή Στιγμιότυπα του σώματος, Μεταίχμιο 2014

Artwork: Tyson Grumm

 

Tags:

Στάθης Κουτσούνης, Tοκετός

.


Συνήθως ωριμάζω στο συρτάρι
όπως το έμβρυο στην κοιλιά

προτού διψάσω για οξυγόνο
ανασαίνω τα νερά
του αμνιακού μου σάκου

τρέφομαι με τις σάρκες μου
καταβροχθίζω τις ασχήμιες
τα περιττά κιλά
ώσπου η όρασή μου
να ευφρανθεί στον καθρέφτη
της αυταρέσκειάς μου

μεστώνω στο σκοτάδι

έτοιμος να γεννηθώ
στο φως των ματιών σου

Στάθης Κουτσούνης, Tοκετός, από τη συλλογή Η τρομοκρατία της ομορφιάς, Μεταίχμιο 2004
Από την ανθολογία Δαίδαλος της Εταιρείας Συγγραφέων, 2016

Πίνακας: Isabelle Cochereau

 

Στάθης Κουτσούνης, Ενόραμα

 


.

Χτυπά μεσάνυχτα η πόρτα του στάβλου της
Και μπαίνει αποφασισμένος

σε θέλω της είπε και της πρόσφερε
ανθοδέσμη από τριφύλλι

η αγελάδα ξαφνιάστηκε
μισό λεπτό καθίστε ψέλλισε
κι έσπευσε στο λουτρό κολακευμένη
για να βάλει λίγο κραγιόν

αμέσως έπειτα τον άκουσε να λέει
λόγια τρυφερά και παθιασμένα
για την ξεχωριστή περπατησιά της
το συνεσταλμένο βλέμμα της
για το χνότο της που ονειρευόταν μήνες
να τον ζεσταίνει τις νύχτες του χειμώνα
της εξομολογήθηκε πως γούσταρε
ν’ αρμέγει με το στόμα τα μαστάρια της
πως λύσσαγε να γλείφει σαν λουκούμι
τα πλούσια πισινά και τα λαγόνια της
ή να ρουφάει από τα πόδια της το κότσι

προς τα χαράματα την είχε καταφέρει
έπεσαν και παλέψανε άγρια στον αχυρώνα
λιγωμένη εκείνη από τη γλύκα της γλώσσας

σε λίγο ένιωσε μέσα της το μόριό του
μαχαίρι ακονισμένο να τρυγάει τα σωθικά του
να την κόβει αλύπητα ως το κόκαλο

όταν ξημέρωσε κρεμόταν κομματισμένη
στη βιτρίνα του κρεοπωλείου
και στο βάθος του αίματός της
άκουγε τον Χασάπη να την κολακεύει ακόμη
στους λιμασμένους του πελάτες.

Στάθης Κουτσούνης, Ενόραμα, από τη συλλογή Παραλλαγές του μαύρου, Δελφίνι 1998
Από την ανθολογία Δαίδαλος της Εταιρείας Συγγραφέων, 2016

Πίνακας: Βασίλης Πέρρος

 

 

 

 

Tags:

Στάθης Κουτσούνης, Το είδωλο

Mάθημα ανθρωπολογίας ο δάσκαλος με στέλνει
να φέρω τον σκελετό φοβάμαι κατεβαίνω στο
υπόγειο βλέπω τα όργανα φοβάμαι επιστρέφω
στην τάξη σκελετός ο δάσκαλος αγγίζει με τον
χάρακα τα οστά μου φοβάμαι τα παιδιά
ξεκαρδίζονται λένε αστεία είμαι άσαρκος
κοκαλωμένος δίπλα στην έδρα φοβάμαι οι
συμμαθητές μου ακόμα γελάνε


αδυνατώντας οι νήπιοι να διακρίνουν
στο κάτοπτρο του χρόνου το είδωλό τους


Στάθης Κουτσούνης, Το είδωλο από τη συλλογή Στιγμιότυπα του σώματος, Μεταίχμιο 2015

Πίνακας: Braldt Bralds

Πηγή: http://koutsounis.gr/

.
.

.
.