Φοράς, γλυκέ μου, κουρέλια
Που ’ταν κάποτε σα σάρκα τρυφερή.
Όλα τα χάλασα, τα έσκισα —
Απέμειναν μόνον δυο φτερά.
.
Με τη μεγαλοπρέπειά σου ντύσε με,
Σώσε με κι ελέησόν με.
Και τα σάπια ράκη τα φτωχά
Στο ιεροφυλάκιο πήγαινέ τα.
13 Μαΐου 1918
.
Μαρίνα Τσβετάγιεβα, Βέρστια, σελ. 42,
μτφρ.: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, Εκδόσεις Ενδυμίων, 2013
.
Πίνακας: Εdite Grinberga
Όχι δεν την αγαπούσαν τη Σονέτσκα μου. Οι γυναίκες για την ομορφιά της, οι άντρες για την εξυπνάδα της, οι ηθοποιοί (άντρες και γυναίκες) για το ταλέντο της, κι όλοι αυτοί για τη μοναδικότητά της:Όλες οι γυναίκες τη βρίσκουν άσχημη.
Όμως οι άντρες όλοι είναι γι΄ αυτήν τρελοί. Το πρώτο είναι αλήθεια (που σημαίνει ότι από ποιητική άποψη πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο), το δεύτερο όχι. Την εποχή όπου η ομορφιά της, το ταλέντο της και η ζωντάνια της γνώριζαν τη μεγαλύτερη άνθηση ούτε ένας δεν την αγάπησε, μιλούσαν για κείνη μ’ ένα μικρό γέλιο λίγο… φοβισμένο. Για τους άντρες ήταν ένα παιδί… επικίνδυνο. Μια ζωντανή ύπαρξη όχι μια γυναίκα. Δεν ήξεραν πώς να της φερθούν… αδυνατούσαν να καταλάβουν… Η εξυπνάδα της Σονέτσκα δεν κοιμόταν ποτέ. Φοβόντουσαν όλοι ακόμη, ακόμη και όταν εκείνη έκλαιγε με τα μεγάλα της δάκρυα, πως θα γελούσε μαζί τους. Όταν θυμάμαι ποια προτίμησαν από τη Σονέτσκα μου, ποιες υπάρξεις προσποιητές, επίπλαστες, ποιες απομιμήσεις από τις ψευτο- Βεατρίκες ως τις ψευτο- Κάρμεν ! (Ας μη λησμονούμε ότι βρισκόμαστε στο θέατρο, με άλλα λόγια στην καρδιά της απάτης).
Μαρίνα Τσβετάγιεβα, Η Ιστορία της Σονέτσκα, μτφρ: Ράνια Τουτουντζή, Εκδόσεις Νεφέλη, σελ. 74-75.
Φωτό: Jeanloop
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 