Η ιστορία (στα βαθιά) 3
Ακούστηκε ο ήχος ενός κουδουνιού. Έμεινε λίγο να δονείται στον αέρα κι ύστερα, δοκιμάζοντας συχνότητες, συμπυκνώθηκε σε περίπου ανθρώπινο σχήμα.
«Καλώς ήρθατε», είπε ο θυρωρός θαμπά. Η φωνή του ήταν λίγο φθαρμένη στο α. Δεν είχε προσαρμοστεί στη διαφορετική αντίληψη του χώρου και κάθε τόσο, έχανε τελείως το περίγραμμά του. Μετά, συγκεντρωνόταν πάλι, με προσπάθεια. Μετακινήθηκα πέντε μπροστά λεπτά και πάτησα ένα ερυθρό εραλδικό ζωόφυτο. Αμέσως, από το ναδίρ, ανέβηκε λαχανιασμένα ένα παιδικό τραγουδάκι σε παράξενη κλίμακα: «Η μικρή Ελένη / κάθεται και κλαίει / γιατί δεν την παίζουνε / οι φιλενάδες της./ Σήκω επάνω / τον ήλιο κοίτα / τα μάτια κλείσε / κι αποχαιρέτησε».
Η φωνή ήταν της γιαγιάς μου, εννέα χρονών.
«Εννέα χρονών και μου χαρίσαν τα σκουλαρίκια με το σμαραγδάκι. Μου τρύπησαν τ’ αυτιά. Ανοίγαν οι τρύπες αργά, μέχρι να εξαφανιστούνε όλα μέσα τους.─»
Παρεμβολή / οι ήχοι:
Το ισοκράτημα ισόβια
Στον άλλο κόσμο.
Οξύ βιολιού
Από τ’ αρχαία ερτζιανά
Στου πατέρα την έρημο.
Μικρά πνευστά ψυχής
Που εξαερώνονται.
Τρίξιμο, ξέσκισμα
Αναστεναγμός βαμβακερός,
Τσόχινος βήχας.
Το αθέατο χρονόμετρο
Εδώ και χρόνια.
Φωνή πουλιού, βουή θεού.
Ρήγματα άηχα παντού
Στους τοίχους.
Παυλίνα Παμπούδη, Τα Τιμαλφή, εκδ. Ροές 2007
Από την ενότητα: Ιστορία μιας ώρας σε πτυσσόμενο χρόνο(1993)
Πίνακας: Loreta Lux
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 