.
Σημειώσεις
Σ’ ένα λεωφορείο της γραμμής S. Συνωστισμός. Ένας τύπος γύρω στα είκοσι έξι, καπέλο μαλακό με μια πλεξούδα στη θέση της κορδέλας, πολύ μακρύς λαιμός σαν να του τον είχανε τραβήξει. Κόσμος κατεβαίνει. Ο περί ου ο λόγος αρπάζεται μ’ ένα διπλανό του. Τον κατηγορεί πως τον σπρώχνει κάθε φορά που κάποιος θέλει να περάσει. Τόνος κλαψιάρικος με κακές διαθέσεις. Καθώς βλέπει να ελευθερώνεται ένα κάθισμα, τρέχει και κάθεται. Δυο ώρες αργότερα, τον ξαναβλέπω στην Κουρ ντε Ρομ, μπροστά στο σταθμό Σαιν Λαζάρ. Είναι μαζί μ’ ένα φίλο του που του λέει: «Πρέπει να ράψεις άλλο ένα κουμπί στο παλτό σου». Του δείχνει πού (στο πέτο) και γιατί.
Σε χρόνο αόριστο
Έγινε μεσημέρι. Οι επιβάτες ανέβηκαν στο λεωφορείο. Στριμωχτήκαμε. Ένας νεαρός φόρεσε στο κεφάλι ένα καπέλο, που περιτριγυρίστηκε από ένα κορδόνι αντί για μια κορδέλα. Ο λαιμός του μάκρυνε. Διαμαρτυρήθηκε κατά του διπλανού του γιατί, καθώς είπε, τον έσπρωξε. Μόλις αντιλήφθηκε ένα κάθισμα ελεύθερο, έτρεξε προς τα κει και κάθισε. Τον αντιλήφθηκα αργότερα, μπροστά στο σταθμό Σαιν Λαζάρ. Φόρεσε ένα παλτό. Ένας φίλος του που βρέθηκε εκεί του έδωσε αυτήν τη συμβουλή: χρειάστηκε να ράψει ένα πρόσθετο κουμπί.
.
.
Φιλοσοφικό
Μόνο οι μεγάλες πολιτείες μπορούν να παρουσιάσουν στη φαινομελογική πνευματικότητα τις ουσιώδεις πτυχές των χρονικών και α-πιθανολογικών συγκυριών. Ο φιλόσοφος, που κάπου κάπου επιβιβάζεται στην ταπεινή και εργαλειώδη ανυπαρξία ενός λεωφορείου S, μπορεί να αντιληφθεί εκεί μέσα, με τη διαύγεια του κωνοειδούς οφθαλμού του, τις φευγαλέες και αποχρωματισμένες όψεις μιας ασεβούς συνείδησης. Κατά συνέπεια, αυτή η ηθική στάση παρασύρει τον πιο ασυνείδητο απ’ τους δύο προς ένα κενό διάστημα, όπου αποσυντίθεται στα πρωταρχικά και αγκυλωτά του στοιχεία. Η φιλοσοφική έρευνα συνεχίζεται φυσιολογικά μέσω της τυχαίας αλλά αναγωγικής συνάντησης του ιδίου όντος, συνοδευόμενου απ’ το α-στοιχειώδες και ραπτικό του όμοιο, που το συμβουλεύει να μεταθέσει –μέχρι τελικής σύμπτωσης απόψεων– την έννοια του κουμπιού του παλτού του πού, από κοινωνιολογικής απόψεως, είναι πολύ χαμηλά τοποθετημένο.
.
.
Ανήμπορο
Πώς να μιλήσεις για την αίσθηση που δημιουργεί η επαφή δέκα στριμωγμένων σωμάτων πάνω στην πλατφόρμα ενός λεωφορείου S μια μέρα γύρω στο μεσημέρι περνώντας από την οδό Λισιμπόν; Πώς να εκφράσεις την αίσθηση που σου γεννά η θέα ενός ανθρώπου με ένα λαιμό δύσμορφα μακρύ κι ένα καπέλο που η κορδέλα του έχει αντικατασταθεί –δεν ξέρει για ποιο λόγο– από ένα κορδόνι; Πώς ν’ αποδώσεις την αίσθηση που προκαλεί ένας καβγάς ανάμεσα σ’ έναν επιβάτη της πάσης ησυχίας, που κατηγορείται αδίκως πως πατάει επίτηδες τα πόδια κάποιου άλλου κι αυτός ο κάποιος άλλος, ο γελοίος, είναι κατά σύμπτωση το πρόσωπο που περιγράφηκε πιο πάνω; Πώς να μεταφέρεις την αίσθηση που προξενεί η φυγή αυτού του τελευταίου, όταν καλύπτει τη λιποψυχία του κάτω απ’ την πρόφαση τού να μην πάει χαμένη μια άδεια θέση; Τέλος, πώς να διατυπώσεις την αίσθηση που αναδύεται απ’ την επανεμφάνιση αυτού του κυρίου μπροστά στο σταθμό Σαιν Λαζάρ, δυο ώρες αργότερα, συντροφιά μ’ ένα κομψό φίλο του που του συνιστά ορισμένες ενδυματολογικές βελτιώσεις;
Ραιημόν Κενώ, Ασκήσεις ύφους, σελ. 7, 38, 56, 102, Απόδοση: Αχιλλέας Κυριακίδης, Εκδόσεις ύψιλον, 1984
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 