(…) Κάποια στιγμή, αποφάσισε πως έπρεπε να έχει τα μάτια της δεκατέσσερα. Να μαζέψει το κουράγιο της και να κάνει αυτό που έπρεπε να κάνει για να βρει τα χρήματα να αγοράσει εκείνο το υπέροχο σπίτι στην περιοχή πάνω στους λόφους. Να γίνει πόρνη. Να ψάξει να βρει πελάτες και να δικτυωθεί. Και όχι μόνο. Να εκδηλώσει επιτέλους την περιφρόνηση που έτρεφε προς το ανθρώπινο είδος. Να σκύψει τόσο βαθιά στον εαυτό της που να νοιώσει ότι πνίγεται. Να πνιγεί. Και μετά, βαφτισμένη και αναγεννημένη, να επιδοθεί σε αυτό που αισθανόταν ως εσωτερικό προορισμό της: στην αποδόμηση κάθε ανθρώπινης αξίας. Η λέξη τής έφερνε γέλια, καθώς βούρτσιζε τα δόντια της μπροστά από τον βενετσιάνικο καθρέφτη του σαλονιού. Έφτυσε πάνω στο έπιπλο της κονσόλας. Κληρονομιά μαζί με το σπίτι. (…)
.
Τα γούρια του 2014: Επιλογή από τις αναρτήσεις της Πρωτοχρονιάς του 2014 στο διαδίκτυο
Άρχισε να χάνει τα σύμφωνα. Ξαφνικά, δίχως να έχει προηγηθεί κάτι που θα προμήνυε την καταστροφή που θα ακολουθούσε. Ξυπνούσε ιδρωμένος από τον ταραγμένο ύπνο του και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ψάχνει ολόγυρα σε όλο το σπίτι μήπως και τα βρει ξαφνικά δίχως εκείνα να τον καταλάβουν. Σήκωνε το μαξιλάρι του και κοιτούσε προσεκτικά από κάτω, ψηλαφώντας τα τσαλακωμένα σεντόνια με αγωνία, έσπρωχνε αγκομαχώντας τον βαρύ καναπέ, ανοιγόκλεινε το ψυγείο με θόρυβο, μήπως τα δει και πετάξουν σε σμήνη πίσω από τις αυγοθήκες ή τη θήκη του γάλακτος, έχωνε τα δάχτυλά του βαθιά στις γλάστρες της βεράντας, ανακατεύοντας το χώμα. Όμως αυτά κρύβονταν. Σχεδόν προκλητικά, σα να τον κορόιδευαν κάνοντας το μέτωπό του να ζαρώνει από άγχος και τα βλέφαρά του να πεταρίζουν νευρικά. Τον έπιανε τρόμος όταν το Πι γλιστρούσε ξαφνικά από τη γλώσσα του και χάνονταν από μπροστά του ή όταν το Λάμδαξεκολλούσε από το άνω μέρος του ουρανίσκου τσουλώντας πάνω στις άκρες των χειλιών του σα σε τσουλήθρα. Και μετά καπνός! Χτυπούσε νευρικά τα δάχτυλά του στη ράχη του καναπέ ξεφυσώντας. Άρχισε να έχει προβλήματα και με το Φι. Φυσούσε απότομα, δίχως εκείνος να το περιμένει, μόνο του μέσα στη στοματική του κοιλότητα, ανατριχιάζοντας το σμάλτο των δοντιών του και λειαίνοντας τις απολήξεις της γλώσσας του σα φουσκωτό ξυράφι. Τα χρειάστηκε λίγο. Η δουλειά του ως αναγνώστης παραμυθιών σε παιδικές βιβλιοθήκες και πάρτυ απειλούνταν. Έπρεπε να συγκεντρωθεί.
Αποφάσισε κάθε πρωί να εξασκηθεί με ασκήσεις ορθοφωνίας. Έβγαινε στο μπαλκόνι και επιδιδόταν με δύναμη στους λαρυγγισμούς, στα γουργουρητά, στα κοφτά φουρφουρητά, στις γαργάρες με αντίλαλο, στα κρωξίματα και στους πλαταγισμούς της γλώσσας. Ο δεύτερος γύρος περιελάμβανε βασιλικούς βρυχηθμούς και μεγαλειώδη χλιμιντρίσματα που ξεσήκωναν τους γείτονες στο πόδι. Όμως η κατάσταση αντί να βελτιώνεται γινόταν ακόμη χειρότερη. Σύντομα έχασε και το Σίγμα. Καθώς έτρωγε τα αυγά του ένα μεσημέρι αντιλήφθηκε πως το σίγμα έσπρωξε τον αέρα από το μπροστινό μέρος της επάνω οδοντοστοιχίας με τέτοιο τρόπο ώστε τα χείλη του να ανοίξουν ανεπαίσθητα, δίνοντας του την ευκαιρία να πηδήξει έξω και να εξαφανιστεί δια παντός. Σκούπισε τα χείλη του με την γωνία της χαρτοπετσέτας και τρομοκρατημένος τηλεφώνησε στη βιβλιοθήκη ακυρώνοντας όλα τα αυριανά του ραντεβού. Ως το βράδυ είχε χάσει και το Βήτα. Κατάλαβε πως του ξέφυγε καθώς ακούμπησε το κεφάλι του στο μαξιλάρι. Βαρύ και δίχως πολλούς δισταγμούς φούσκωσε το μάγουλο του, έσταξε στο σάλιο του κι έπειτα χώθηκε ανάμεσα στα χοντρά μαξιλάρια. Άδικα προσπάθησε να το βρει, τινάζοντας ως και τα σεντόνια μέσα στη νύχτα. Το πρωί τον βρήκε να κοιτάει επίμονα τον τοίχο της κρεβατοκάμαρας του όπου είχε κρεμάσει ένα πόστερ με την αλφάβητο.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 