Εκείνη κρατούσε το κουτάλι μετέωρο πάνω από το πιάτο της σούπας, καθώς στο μυαλό της σχηματιζόταν μια σκέψη.
«Είναι αλήθεια, ξέρεις. Πραγματικά βρομοκοπάς σεξουαλική εκτόνωση», είπε, φροντίζοντας να μην ξεκολλήσει το βλέμμα της από τη σούπα.
«Δεν είναι από το σεξ που νομίζεις ότι έκανα, αλλά από αυτό που θέλω. Αυτό μυρίζεις πάνω μου. Γιατί όσο με κοιτάω τόσο περισσότερα καταλαβαίνω για εμάς τους δύο».
«Εξήγησέ μου τι σημαίνει αυτό. Ή μάλλον όχι. Μην το κάνεις».
«Και τόσο περισσότερο θέλω να κάνουμε έρωτα. Γιατί υπάρχει ένα είδος έρωτα που περιέχει ένα στοιχείο κάθαρσης. Είναι το αντίδοτο για την απογοήτευση, για το δηλητήριο».
«Τελικά, έχεις ανάγκη τις εξάρσεις, έτσι δεν είναι; Αυτό είναι το στοιχείο σου».
Εκείνος ήθελε να δαγκώσει το κάτω χείλος της, να το αιχμαλωτίσει ανάμεσα στα δόντια του και να το δαγκώσει αρκετά δυνατά ώστε να βγάλει μια ερωτική σταγόνα αίμα.
«Πού θα πήγαινες μετά το βιβλιοπωλείο;» είπε. «Γιατί υπάρχει ένα ξενοδοχείο».
«Πήγαινα στο βιβλιοπωλείο. Τελεία. Ήμουν στο βιβλιοπωλείο. Και ήμουν μια χαρά εκεί. Εσύ πού πήγαινες;»
«Για κούρεμα».
Ακούμπησε την παλάμη της στο πρόσωπό του κι έδειχνε μελαγχολική και μπερδεμένη.
«Έχεις ανάγκη το κούρεμα;»
«Έχω ανάγκη ό,τι μπορείς να μου δώσεις εσύ».
«Μη γίνεσαι κακός», είπε.
«Έχω ανάγκη κάθε έννοια της έξαρσης. Απέναντι, στη λεωφόρο, υπάρχει ένα ξενοδοχείο. Μπορούμε να κάνουμε μία αρχή. Ή να τελειώσουμε με έντονο συναίσθημα. Να μία από τις έννοιες. Η διέγερση σε βαθμό παθιασμένου συναισθήματος. Μπορούμε να ολοκληρώσουμε αυτό που μόλις αρχίσαμε. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν δύο ξενοδοχεία. Μπορούμε να διαλέξουμε».
«Δεν νομίζω ότι θέλω να το συνεχίσω αυτό».
«Ασφαλώς και δεν θέλεις. Δεν επρόκειτο να θέλεις».
«Μη γίνεσαι κακός μαζί μου», είπε.
Εκείνος κούνησε στον αέρα το σάντουιτς με φέτες συκωτιού, έπειτα τράβηξε μια ηχηρή δαγκωνιά και, μασώντας και μιλώντας, έκανε επίθεση και στη σούπα της.
«Κάποτε θα μεγαλώσεις της είπε και τότε η μητέρα σου δεν θα έχει κανέναν να του μιλάει».
Κάτι γινόταν πίσω τους. Ο πιο κοντινός σερβιτόρος πίσω από τον πάγκο είπε μια φράση στα ισπανικά που περιείχε τη λέξη «αρουραίος». Ο Έρικ γύρισε πάνω στο σκαμνί του και είδε δύο άντρες με γκρι εφαρμοστές φόρμες να στέκονται στο διάδρομο μεταξύ του πάγκου και των τραπεζιών. Στέκονταν ακίνητοι πλάτη με πλάτη, με το δεξί τους χέρι τεντωμένο, κρατώντας απ’ την ουρά έναν αρουραίο ο καθένας. Άρχισαν να φωνάζουν κάτι που δεν μπορούσε να καταλάβει. Οι αρουραίοι ήταν ζωντανοί, τα μπροστινά τους πόδια έκαναν πετάλι στον αέρα, κι εκείνος έμεινε έκθαμβος, χάνοντας κάθε αίσθηση της παρουσίας της Ελίζ. Ήθελε να καταλάβει τι έλεγαν και τι έκαναν οι δύο άντρες. Ήταν νεαροί, με ολόσωμες φόρμες, φόρμες αρουραίων, όπως συνειδητοποίησε, κι έφραζαν το δρόμο προς την πόρτα. Αντίκρισε τον στενόμακρο καθρέφτη στον απέναντι τοίχο και στην αντανάκλασή του ή απευθείας μπορούσε να δει το μεγαλύτερο μέρος της αίθουσας, ενώ πίσω από την πλάτη του οι σερβιτόροι με τα καπέλα του μπέιζ-μπολ, που ήταν παραταγμένοι πίσω από τον πάγκο, στέκονταν ακίνητοι και σκεφτικοί.
Οι άντρες χώρισαν, κάνοντας αρκετές δρασκελιές προς την αντίθετη κατεύθυνση, κι άρχισαν να στροβιλίζουν τους αρουραίους πάνω από τα κεφάλια τους, φωνάζοντας με ασυντόνιστες φωνές κάτι για κάποιο φάντασμα. Το πρόσωπο του άντρα που έκοβε τον παστουρμά έμεινε μετέωρο πάνω από τη μηχανή του, με βλέμμα αναποφάσιστο, και τα αφεντικά δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν. Ύστερα αντέδρασε, σκύβοντας σχεδόν φρενιασμένοι για να αποφύγουν την κυκλική τροχιά των αρουραίων. Ένας-δυο άνθρωποι εξαφανίστηκαν πίσω από την πόρτα της κουζίνας, και ακολούθησε γενική κινητοποίηση με καρέκλες να ανατρέπονται και σώματα να στριφογυρίζουν εγκαταλείποντας τα ψηλά σκαμνιά.
Ο Έρικ ήταν συνεπαρμένος. Σχεδόν μαγεμένος. Θαύμαζε αυτό το πράγμα ό,τι κι αν ήταν. Ο σωματοφύλακας βρισκόταν δίπλα στο ταμείο, μιλώντας στο πέτο του. Ο Έρικ άπλωσε το χέρι του, υποδεικνύοντας στον άντρα ότι δεν χρειαζόταν να επέμβει. Άσ’ το να εκδηλωθεί. Ο κόσμος φώναζε απειλές και βρισιές, που κάλυπταν τις φωνές των δύο νεαρών. Παρατήρησε ότι αυτός που ήταν κοντύτερα άρχισε να γίνεται νευρικός και τα μάτια του έπαιζαν δεξιά αριστερά. Οι απειλές αντηχούσαν απαρχαιωμένες και τυποποιημένες, καθώς η μια φράση προκαλούσε την επομένη∙ μέχρι και στ’ αγγλικά είχαν μια επική, θανατερή και διευρυνόμενη κλιμάκωση. Ήθελα να πιάσει κουβέντα με τον τύπο, να τον ρωτήσει ποια ήταν η περίσταση, η αποστολή, η αιτία.
Οι σερβιτόροι είχαν κιόλας οπλιστεί με πιρουνομάχαιρα.
Τότε οι άντρες πέταξαν τους αρουραίους, παγώνοντας ξανά την αίθουσα. Τα ζώα μαστίγωσαν τον αέρα με τις ουρές τους, χτυπώντας και αναπηδώντας πάνω σε διάφορες επιφάνειες και σαρώνοντας, με τη φόρα που είχαν, τα τραπέζια με τις ράχες τους, δυο ανατριχιαστικές τριχωτές μπάλες έτρεχαν τώρα στους τοίχους, τσιρίζοντας και σκούζοντας, όπως έτρεξαν και οι άντρες, παίρνοντας μαζί τους έξω στο δρόμο κραυγές, συνθήματα ή προειδοποιήσεις και ξόρκια.
Ντον ΝτεΛίλλο, Κοσμόπολις, σελ. 82-85, μτφρ.: Θωμάς Σκάσης, Εκδόσεις Εστία, 2004
Αrtwork: Nicoletta Ceccoli
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 