RSS

Category Archives: Χουάν Χαθίντο Μούνιοθ Ρένχελ

Χουάν Χαθίντο Μούνιοθ Ρένχελ, Το μάτι στο χέρι

21 Nov

Άρχισα να ονειρεύομαι τα πράγματα με πολλή σύνεση. Ακολουθώντας τη συμβουλή του Χάακον, άρχισα από τα μικρά και συγκεκριμένα όνειρα· αυτά που δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από τον έλεγχό μου. «Nα φοβάσαι τα ίδια σου τα όνειρα σαν να ’ταν ορκισμένοι εχθροί σου», μου επαναλάμβανε ακούραστα. Πρώτα ονειρεύτηκα ένα μήλο. Το ονειρεύτηκα κόκκινο και γυαλιστερό πάνω στο κομοδίνο μου. Το αποτέλεσμα ήταν να έρθει στα χέρια μου ένα μήλο τέλειο, ολοστρόγγυλο, αστραφτερό: ένα γυάλινο μήλο βαμμένο με κόκκινο βερνίκι. Βρέθηκα μ’ ένα γυάλινο μήλο κι ένα δεύτερο κομοδίνο. Χωρίς να χάνω το θάρρος μου, την επόμενη φορά φρόντισα να ονειρευτώ την άσπρη και ζουμερή του σάρκα· μέχρι και τα μαύρα κουκούτσια στο εσωτερικό του φαντάστηκα. Το ονειρεύτηκα τόσο έντονο από μέσα, που δημιούργησα ένα φρούτο εξαιρετικό, φαγώσιμο πράγματι, γυρισμένο τα μέσα-έξω, άσπρο και με πέντε καρδιές. Με πολλή εξάσκηση κατάφερα επιτέλους να ολοκληρώσω ένα δυο μήλα, αν και ποτέ δεν κατάφερα να τα απαλλάξω από κάποια γεύση ώριμου μάνγκο και μια υπερβολική γυαλάδα, στην οποία καθρεφτίζονταν με ακρίβεια τα πάντα.

Σιγά σιγά έγινα επιδέξιος στην τέχνη της δημιουργίας μέσω ονείρου, και τόλμησα στόχους πιο φιλόδοξους. Κατάφερα να γεμίσω την ντουλάπα μου μ’ ένα χρυσό μήλο, ένα τσουβάλι νομίσματα με ανύπαρκτη σφραγίδα κοπής, ένα παγκόσμιο αντικλείδι, πολύτιμους λίθους χωρίς όμοιο μεταξύ των γήινων πετρωμάτων, δύο ρολόγια με περίπλοκο μηχανισμό και άχρηστο χρονόμετρο, ένα παλιό κι αστείρευτο φλασκί ουίσκι, μαχαιροπίρουνα περίπου ομοιόμορφα, το σετ αγωνιστικά αυτοκινητάκια που ποτέ δεν μου δώρισαν όταν ήμουν μικρός, κι ένα κοστούμι με τέλεια εφαρμογή που προσαρμόζεται σε κάθε σωματότυπο. Έκανα και λάθη: άδεια και κλειστά κουτάκια κονσέρβες, παπούτσια χωρίς σόλα, ένα τραπέζι χωρίς πόδια, ένα ψαλίδι που έκοβε κι απ’ τις δύο μεριές, μια πόρτα που δεν άνοιγε, ένα δωμάτιο χωρίς πόρτα, έναν καθρέφτη που καθρέφτιζε επιλεκτικά, ένα κλειδί του οποίου δεν βρήκα ποτέ την κλειδαριά, μια γενειάδα χωρίς πρόσωπο κι έναν σκύλο χωρίς στόμα. Αλλά κανένα απ’ αυτά τα σφάλματα δεν μου φάνηκε ιδιαίτερα σημαντικό, και με βρήκα πολύ ικανό στη νέα μου καταπληκτική δύναμη. Ούτε κι ο σκύλος, ο Νταμπ, με προβλημάτισε, γιατί εκτός απ’ το στόμα τού έλειπε και το πεπτικό σύστημα, κι έτσι κατάφερνε σαν από θαύμα να επιζεί χωρίς τροφή. Το πρώτο ασυγχώρητο λάθος μου ήταν που ονειρεύτηκα κι έφτιαξα την κοιλιά και τον αφαλό μιας γυναίκας. Νομίζω πως αυτή ήταν η αρχή της κατάρρευσής μου.

Χουάν Χαθίντο Μούνιοθ Ρένχελ, Το μάτι στο χέρι από τη συλλογή διηγημάτων Η μυστική εταιρεία του ονείρου, σ. 85-87, μτφρ.: Μαρία Μπεζαντάκου,  Εκδόσεις opera, 2017

Artwork: Catherine Chaloux

 
Leave a comment

Posted by on 21/11/2018 in ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ (ξένη), Χουάν Χαθίντο Μούνιοθ Ρένχελ