Πρωτα τη σκοτωσε.
Με μια βαθια μαχαιριά.
Επειτα την αγαπησε. Βαθια.
Ηταν νεκρη και στολισμενη μεσα του.
Και δικαιωμενη.
Αρα ομορφη.
Αναμνηση πια.
Αρα ακινδυνη.
Εμ, βεβαια.
Τα πτωματα κι οι αναμνησεις είναι πιο τρυφερα απ’ τους ανθρωπους.
Δεν διαμαρτυρονται.
Δεν αντιμιλουν.
Δεν εχουν ηλιθιες απαιτησεις.
Δεν σου χαλανε τη σειρα.
Διπλωνουν στα δυο και δεν πιανουν πολύ χωρο.
Α, ναι! και οι «εξ α π ο σ τ α σ ε ω ς» αγαπες
Αλλα πανω απ’ όλα οι ανεκπληρωτοι ερωτες.
Αυτοι κι αν είναι μεγα κελεπουρι!
Χαριζουν ένα αισθημα γλυκο
της παραλιγο πληροτητας
στην ματαιωμενη στην ανεκπληρωτη
στην «παραλιγο ζωη»
Φωτογραφία: Peter Kemp
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 