,
O Kίλερ
(σελίδες ημερολογίου) 13
Έπαθα ένα σοκ που κράτησε για μια βδομάδα. Εκεί που ήμουν έτοιμος να γράψω, ξαφνικά δεν μπορούσα! Το στυλό μου φαινόταν σαν φίδι, τα πλήκτρα στη γραφομηχανή σαν σκορπιοί και τα πλήκτρα στο κομπιούτερ σαν πρόκες που έπρεπε να τις καρφώσω με τις άκρες των δαχτύλων μου. Πίεζα τον εαυτό μου, του φώναζα «Έλα, ηλίθιε, δεν είναι έτσι, ψευδαίσθηση είναι, έλα, πιάσε το στυλό…»
Μ’ έπιανε τρόμος στη σκέψη ότι ίσως να μην μπορούσα ποτέ να ξαναγράψω. Από μικρός έγραφα. Από τότε, ήμουνα δεν ήμουνα οχτώ χρονώ. Η μάνα μου, αρχόντισσα, οικοδέσποινα, σοφή, όμως δεν ήξερε γράμματα, κι όταν λάβαινε γράμμα, έπρεπε ν’ απαντήσει. Καθόμουν κι έγραφα εγώ.
Αυτό γινόταν τ’ απογεύματα, αφού την προηγούμενη νύχτα την είχε βιάσει ο πατέρας μου και ίσως εκείνη τη στιγμή που εγώ με τη μάνα μου συντάσσαμε το γράμμα, αυτός να βίαζε μια απ’ τις αδερφές μου στον πάνω όροφο, μέναμε σε δικό μας τριώροφο. Όταν υπήρχε κάτι συγκεκριμένο ν’ απαντήσει τη ρώταγα, αν όχι το έγραφα ολόκληρο και μετά της το διάβαζα. Γινόμουν πότε η γυναίκα του πατέρα μου που έλειπε ταξίδι για δουλειές, για να ξενογαμήσει δηλαδή, πότε η μάνα του αδερφού μου που ήτανε φαντάρος, πότε η θεία της ανιψιάς της και η ξαδέρφη του θείου μου που είχε πεθάνει κι έπρεπε η μάνα μου να γράψει δυο λόγια στην ξαδέρφη χήρα του. Πάντα έγραφα. Κι έγραφα καλά. Πάντα. Και τώρα ξαφνικά να μου συμβεί αυτό; Μούδιαζαν τα χέρια μου, τα δάχτυλά μου φούσκωναν και τότε πεταγόμουν απ’ το γραφείο, έπαιρνα όπλο κι έβγαινα στους δρόμους. Ο Μπιγκ Μπράδερ δεν είναι ανίκητος. Ίσα ίσα. Ένας στόχος για μια σφαίρα είναι κι αυτός.
L’ a prise dans se mains La belle L’ a prise entre ses mains La bite ( …) Tην πήρε σταχέρια της Η όμορφη Την πήρε στα χέρια της Την ψωλάρα ( …)Γαμώ τα ποιήματα, σας το ξαναείπα. Είμαι στη στιγμή του θανάτου μου. Θα κοιταχτώ στον καθρέφτη και θα πυροβολήσω. Θέλω να τον δω. (Θα τον δω;)
Γιώργος Σκούρτης, Ο κίλερ (Ιστορίες θηρίων), σελ. 78-80, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004
Φωτό: Lydia Marano
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 