.
Kάποιος να χτίσει
τον άγιο στη σπηλιά
πριν δει τον σκορπιό.
Γιώργος Γεωργούσης, Σήματα καπνού, 66 ελληνικά χαϊκού, 2006 (Ελληνομουσείον, ανθολόγηση: Γιώργος Κ. Μύαρης)
Πίνακας: Μιχάλης Οικονόμου
Category Archives: Γιώργος Γεωργούσης
Γιώργος Γεωργούσης, Σήματα καπνού, 66 ελληνικά χαϊκού
Γιώργος Γεωργούσης, Ο λύκος των άστρων, 84 ελληνικά χαϊκού
.
Στις θάλασσες πια!
Στα ξένα χέρια πέφτει
το άλας της γης.
Γιώργος Γεωργούσης, Ο λύκος των άστρων, 84 ελληνικά χαϊκού, 2003 (Ελληνομουσείον, ανθολόγηση: Γιώργος Κ. Μύαρης)
Πίνακας: Vasko Taskovski
Γιώργος Γεωργούσης, Η σαρκοφάγος του ήλιου
.
22
Ίσως προδόθηκα μοναχός μου,
Ψιθύρισα μεσ’ απ’ τα δόντια μου.
Ανώφελο ν’ αλλάξω την προσωπίδα,
αφού έτσι κι αλλιώς τα ίδια θα λέω πάλι.
Τώρα θα εγερθεί
και θα με αναγνωρίσει.
Μίλα πιο δυνατά,
είπε τότε η σκιά εκείνου.
Να καλύπτει η φωνή σου τους άλλους ήχους•
να μην ακούγεται ο άνεμος, το ποτάμι,
να μην ακούγεται μήτε ο θόρυβος απ’ τα φτερά μου
μήτε η σάλπιγγα – προπαντός η σάλπιγγα•
ποιος ξέρει για πού θα μας ξεσηκώσει.
Αν την ακούσεις, μη φύγεις πριν από μένα.
.
Γιεφτάσι Γκεόργκεβιτς,
Φώναξα τότε ξεθαρρεμένος.
Εσύ ήσουν πριν από μένα και τώρα είσαι πάλι μετά.
Φτάνει πια αυτή η μεταμφίεση. Τι τα θες τα φτερά;
Έτσι δεν θα σ’ αναγνωρίσει το μέλλον•
Μπορεί μήτε κι ο θάνατος.
Τα λάθη τ’ ουρανού με προστατεύουν,
έκαμε ήσυχα εκείνος
Αξίζει ο καθένας μας για ό,τι επεθύμησε.
Το παρόν δεν έχει προσωπεία• μόνον πρόσωπα.
Για τους άλλους, εμείς είμαστε ο χρόνος.
Έτσι είπε. Και χάθηκε σ’ ελληνικό σκοτάδι.
Και πια δεν ξανακούστηκε μιλιά. Από κανέναν.
Με σκιάζουν οι νεκροί. Έχουνε πάντα άλλοθι.
Γιώργος Γεωργούσης, Η σαρκοφάγος του ήλιου, 2015 (Ελληνομουσείον, ανθολόγηση: Γιώργος Κ. Μύαρης)
Artwork: Rrichard Tuschman
Γιώργος Γεωργούσης, Παλινωδία, ΧΙΙΙ
.
Στάχτη και χωνεμένα κόκαλα
στην πυροστιά της σπηλιάς•
ασπρίζουν δίπλα στις μαυρισμένες πέτρες.
Εδώ άστραψαν κάποτε δαδιά και κάμες
και μισοτελειωμένα θούρια.
Χαλκοπράσινη μούχλα πάνω στα
τρύπια τσίγκινα πιάτα του δείπνου•
μετράς-ξαναμετράς, δεν βγαίνουν δώδεκα.
Λάβετε, φάγετε.
Πριν φύγεις, με τις σταγόνες του σταλαχτίτη
θα νίψεις τα χέρια σου.
Βγαίνοντας έξω φρέσκος αέρας σε χτυπάει καταπρόσωπο
–μια μυρωδιά από πεινασμένο αγρίμι
και καψαλισμένα στάχυα.
Τη στάχτη θα την πάρεις βέβαια μαζί σου.
Όμως για δες πώς έτσι και κάνεις
να σκορπίσεις την τέφρα στον άνεμο,
τα χέρια κάνουνε τις κινήσεις της δωρεάς.
Γιώργος Γεωργούσης, από τη συλλογή Παλινωδία, ΧΙΙΙ, 1989 (Ελληνομουσείον, ανθολόγηση: Γιώργος Κ. Μύαρης
Πίνακας: αγνώστου Φλαμανδού ζωγράφου, από το διαδίκτυο
.
Γιώργος Γεωργούσης, ΑRS POETICA
.
Γίνεται ξαφνική ησυχία.
Για λίγο σταματάει η μουσική.
Για λίγο τα ποιήματα απωθούν τάχα τον χρόνο,
κάνουν αλλόκοτες χειρονομίες
κι ύστερα πάλι κατάκοπα ξαναπαίρνουν τη θέση τους.
Στο κέντρο του τοπίου ο γνώριμός μας άγγελος
με τις μαύρες φτερούγες,
φτυαρίζοντας ρυθμικά το χιόνι,
που το πέταγε έξω σχεδόν απ’ τις λέξεις,
σκεπάζοντας το διαυγές περίγραμμα
απ’ την πίσω μεριά του κήπου•
κι έτσι πάνω στο μέλλον
σωρεύονταν κι άλλες εικόνες που δεν είχα ζήσει
σαν να ’χε γίνει και το όραμα παρελθόν•
στο τέλος δεν παραμένει
παρά ό,τι ξαναβρίσκει τον καιρό του
μες στην λευκότητα της λήθης.
Παλαιά χιόνια! Είναι αυτή η κουρασμένη μουσική σας
που μου σκιάζει το φως
κι, ω ποίηση, δεν είναι τόσο για το όραμα που μ’ εξαντλείς,
αλλά γιατί στο τέλος πάντα σχεδόν με ξαναφέρνεις
εκεί που πριν βρισκόταν το σώμα μου.
Γιώργος Γεωργούσης, από τη συλλογή ΑRS POETICA, 1999 (Ελληνομουσείον, ανθολόγηση: Γιώργος Κ. Μύαρης)
Πίνακας: Vilhelm Hammershøi
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 