RSS

Category Archives: Αντώνης Φωστιέρης

Αντώνης Φωστιέρης, O άσωτος

Vassilis Perros (9)

.

Θα εξαργυρώσω με λέξεις επίχρυσες
Τις ράβδους σκοταδιού που σταθερά αποθήκευα
Στα θησαυροφυλάκια του στήθους.
Θα πάρω έπειτα τους δρόμους
Μ’ εκατομμύρια ποιήματα
Σκορπίζοντας στους τίμιους συμπολίτες μου
Την αναπάντεχη κληρονομιά
Της φτώχειας


Από τη συλλογή το Θα και το να του θανάτου, 1987


Αντώνης Φωστιέρης, Μικρή αναδρομική, (Αυτοανθολογία 1971-1996) Εμβόλιμον, ανάτυπο

Πίνακας: Bασίλης Πέρρος

 

Tags:

Αντώνης Φωστιέρης, Το σώμα


Το σώμα εγκαταλείπει βιαστικά τα ξένα σώματα
Γυρνάει τυφλό σε μια φωλιά ζεστό σκοτάδι
Εκεί θα μηρυκάσει το χορτάρι του έρωτα
Σε φύλλα μέθης θα τυλίξει τα φιλιά –
Το σώμα είναι ζώο και βοσκάει ανάμνηση
Σβήνει το ξάναμμα στα υγρά της μοναξιάς του
Το σώμα θρέφεται με ακρίδες νοσταλγίας
Το σώμα ξεδιψάει με δάκρυα

Από τη συλλογή το Θα και το να του θανάτου, 1987

Αντώνης Φωστιέρης, Μικρή αναδρομική, (Αυτοανθολογία 1971-1996) Εμβόλιμον, ανάτυπο

Πίνακας: Albert Marquet

.

.

 

Αντώνης Φωστιέρης, Ομιλία

.

Λυγμός ορμάει προς το μυαλό σα θρόμβος.
Μια σκέψη σα λυγμός.

Αλέθουνε οι κοπτήρες στάζοντας
Αίματα λίπη συλλαβές
Απ’ των χειλιών τις άκρες∙
Γλώσσα που κρεουργεί

Με νύχι λέαινας
Και βουλιμία λυγγός
Ενός ανήλεου κυνηγιού
την ωμή λεία

Από τη συλλογή Η σκέψη ανήκει στο πένθος, 1996

Αντώνης Φωστιέρης, Μικρή αναδρομική, (Αυτοανθολογία 1971-1996) Εμβόλιμον, ανάτυπο

Πίνακας: Daria Petrilli

.

.

 
Image

Αντώνης Φωστιέρης Κατοικίδιο δάσος

 

.

Στο δροσερό σαλόνι σας θροΐζει ένα δάσος
Αυτά τα έπιπλα που ακούτε ν’ ανασαίνουν
Φυλάνε ακόμα ενστικτώδη φτερωτά
Μες στα φυλλώματα. Κι αν τρίζουνε
Κάθε που μπαίνει νέος επισκέπτης
Θα ’ναι που νιώθουνε κρυμμένο το τσεκούρι
Να τροχίζεται. Σε ανώδυνο χαμόγελο
Αβροφροσύνης τούτη τη φορά.
Τις νύχτες αλαφιάζονται
Και το χοντρό τους νύχι από ρίζα
Χώνεται
Στο βράχο του τσιμέντου. Οι κλώνοι τους
Ρημάζουν τα ταβάνια – να οι ρωγμές
Του ξύλου που μουγκρίζει. Αφήστε τα∙
Κι αν το τικ τακ του σκουληκιού υποδύεται
Το χτύπο της καρδιάς τους
Αυτά ονειρεύονται το ηρωικό λαμπάδιασμα
Να ’ρθει επιτέλους να χωρίσει πνεύμα
Από κορμί
– Λάμψη και κάρβουνο.

Αντώνης Φωστιέρης, από τη συλλογή το Θα και το να του θανάτου, 1987

Artwork: Richard Tuschman

 

Tags: