Θα συναντηθούμε ξανά στο Λησμονητήριο
Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων προσποιούμενοι
Πως τίποτα δεν μας θυμίζουν και κανέναν
Τα πρόσωπα αυτά που η μνήμη
Δεν ορέγεται
Δεν μαρτυράει ονόματα ο Ιούδας
Νεύματα γνωστών τα αποδίδει σε αγνώστους
Και περιμένεις στην ουρά
Κρατώντας ανά χείρας αίτηση
Διαγραφής απ’ τα μητρώα θανάτου
Πίσω απ’ τις τεθλασμένες της ζωής για να ταμπουρωθείς
Να θυμηθείς τότε δοκιμασίες καθημερινής τριβής
Ζητώντας παντοτινά απ’ τους γνωστούς να ξεχαστείς
Να μην σε θυμηθεί ποτέ κανείς
Ούτε κι η μάνα σου όταν περαστικός γυρίσεις
Νηστικός να κοιμηθείς στο παιδικό κρεβάτι
Θα συναντηθούμε όλοι ξανά στο Λησμονητήριο
Πίσω από κάγκελα θηρίων
Δίχως δόντια, δάκρυα, ιδρώτα ─ δίχως βλέμμα
Ιδρύοντας τις νέες αποικίες των νεκρών
Τα πρόσωπά μας θα έχουν σβήσει απ’ το πολύ φως
Θανάσης Χατζόπουλος, Στο Λησμονητήριο από τη συλλογή Ψηφία για ψηφίδες, Μεταίχμιο, 2006