.
Η εληά το κουκούτσι της
και συ το πρωινό σου ντέρτι.
Μα γιατί παίζουν αφού γράφει
απαγορεύεται;
Σηκώνεις την τσάπα αργά
φρέσκο το χώμα
και μιλάς με αριθμούς
και ντοκουμέντα
ενώ ο φωτογράφος απαθανατίζει τη σκηνή
όπως του αρέσει:
το άσπρο μαύρο
και το μαύρο ροζ.
Έτσι κυλάνε οι μέρες
Βαρέλια στον κατήφορο.
Αλέξης Ζήρας, Νεώτερη ελληνική ποίηση, 1965-1980, Από τη συλλογή Ο βυθός της γκαζόζας
Πίνακας: Luca Alinari
.
Ένας άντρας τώρα είναι μαχαίρι,
είναι καρφί, είναι κοντάρι,
μια γυναίκα γυμνή είναι λίμνη,
είναι λειμώνας, είναι ουρανός,
ένα παιδί χωρίς ομπρέλα στη βροχή
είναι τραίνο και στις ράγες του χρόνου
ταξιδεύει.
Ξημερώνει.
Τα δέντρα στην πλατεία
τρέχουν όλα βιαστικά.
Και ακούω μέσα απ’ τους αιώνες
άλλη μια φορά να πλησιάζουν
των νικημένων τα βήματα.
Φωτό: Baumgartner Hans
Νίκος Λάζαρης, Tα δέντρα τρέχουν βιαστικά από την ομώνυμη συλλογή, Εκδόσεις Τυπωθήτω, 2007
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 