Φωτό: Brooke Shaden
http://bibliotheque.gr/?p=20643
Ωραία λουλούδια και άσπρα ως ταίριαζαν πολύ. Αυτό μόνο πήρα μαζί μου, από τα λουλουδάδικα του Συντάγματος, ένα ματσάκι, κι ένα βιβλίο τσέπης ριγμένο στο χαρτοφύλακα, ανάμεσα στα χαρτιά. Σκέφτηκα να το άφηνα δίπλα, μαζί με το ματσάκι με τα λουλούδια:
Purifiés de Sarah Kane. Purifié, ως ταίριαζε, νόμιζα, πολύ. Πήγα, νιώθοντας αμήχανα. Αλλά πιο πολύ γιατί ένιωθα πως δεν μπορούσα να μην πάω. Αλλά αμήχανα. Δεν ήθελα πολύ κόσμο, επίσημο κόσμο, επιβεβλημένο ύφος, πένθιμο ύφος, προσποιητή αποθέωση. Κι αυτόν εξάλλου, όταν τον χειροκροτούσαν, δεν φαινόταν να θέλει την επιβεβλημένη αποθέωση, αλλά μια απλή απόδειξη ότι μας άρεσε το θέατρό (του). Αμήχανη, λοιπόν, στο δρόμο, ενόψει της θεσμοθετημένης αποθέωσης. Πόσο άδικο είχα. Πόσο ήξερε εκείνος όταν το ζήτησε. Πόσο είχε δίκιο που ήθελε να κανονίσει ο ίδιος, με τους δικούς του όρους, μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, την “τελευταία του παράσταση”. Γιατί αυτό ήταν. Ήταν η τελευταία του παράσταση, σκηνοθετημένη από αυτόν τον ίδιο. Τίποτα επιβεβλημένο, τίποτα προσποιητό. Δεν υπήρχαν ηθοποιοί εκεί μέσα, μόνο οι θεατές του. Τα ωραία άσπρα μου λουλούδια δεν χρειάστηκαν -ένα ηλιοτρόπιο, μόνο του, καθόταν πάνω στο τζάμι. Και μέσα, στα χέρια του, σφιχτά, ένα βιβλίο: “Καθαροί, Πια”. Ως ταίριαζε πολύ. Σκοτεινή σκηνή, μια δεσμίδα φωτός, ένα λιτό “σκηνικό”, μια παρέλαση χαρακτήρων για έναν σιωπηλό χαιρετισμό. Και στα καθίσματα τριγύρω, θεατές. Πολλοί θεατές, σιωπηλοί. Σηκώνονταν, έφευγαν, κάθονταν, σιωπηλοί, γεμίζοντας τα καθίσματα, κοιτώντας στο κενό, κοιτώντας τους άλλους θεατές, κοιτώντας το σκηνικό, κοιτώντας το φέρετρο, κοιτώντας το Θέατρο. Ήταν η τελευταία του παράσταση. Σκηνοθετημένη από τον ίδιο.
Ήταν η τελευταία του παράσταση, κι εμείς οι τελευταίοι θεατές. ‘Εξω στο διάδρομο, στο βιβλιαράκι του γραφείου τελετών, νόμιζα πως θα’βλεπα ”μετάφραση Τζένη Μαστοράκη , σκηνικά Χλόη Ομπολένσκι , φωτισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος”. Έξω στο δρόμο, στο φως, συνειδητοποίησα πως δεν χρειαζόταν κάν να γράψω τα αρχικά μου.
Αρκούσε απλώς το συνοδευτικό: “Οι θεατές σας”. ————–
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 