.
Βαρέθηκα τους παραπονεμένους ποιητές
Ονόματα λησμονημένα στο συρτάρι
Τις ημερομηνίες που χάθηκαν
Την αγωνία του ασυνεχούς ανά seconde
Χρόνε μονόδρομε
Εκείνο το δάχτυλο μες στον κόλπο μου
όλη νύχτα
Τι ποίηση έσταζε!
Ορθώνω το κεφάλι μου ψηλά κοιτάζω τ’ άστρα
Και τον λεβέντη που μπορεί να τη στοχεύει
Την έμπνευση
Με το δάχτυλο
στου αιδοίου μου την σκανδάλη.
Λιάνα Πέτσα, Έρως αεί ανοικίζων, Εκδόσεις Πανδώρα, 2004
Φωτό: Läubli Walter
.
.