Έτρεξα να τον συναντήσω στην ακρογιαλιά μας και τον βρήκα μ’ ένα ξανθό κορίτσι σφιχταγκαλιασμένους. Κρύφτηκα σε μιαν ύφαλη σπηλιά κι όταν εκείνη έπεσε ξαναμμένη στο νερό την τράβηξα απ’ τα πόδια κράτησα ανάμεσα στα γόνατά μου το κεφάλι της ώσπου τα γαλανά της μάτια αναστράφηκαν ολόλευκα και στο κορμί της πάνω κόλλησαν πεταλίδες. Ύστερα βγήκα φαινομενικώς ατάραχη να συναντήσω τον καλό μου. Εκείνος όμως πλάγιαζε με κοπέλα μελαψή κι αφού τη χιλιοφίλησε και τη γλυκονανούρισε έριξε τη βαρκούλα του στη θάλασσα κι ανοίχτηκε να παίξει με το κύμα. Σώριασα τότε γύρω στο κοιμισμένο κορίτσι φρύγανα κι άναψα κλοιό φωτιάς που φιδογύριζε και σφύριζε ώσπου από το ωραίο καλοκαιριάτικο κορμί της δεν απομείναν παρά δυο χούφτες μαύρη στάχτη. Τον άκουσα να επιστρέφει λάμνοντας ρυθμικά και τραγουδώντας. Έσιαξα βιαστικά τ’ αγριεμένα μου μαλλιά κι όρμησαν να τον προϋπαντήσω. Δίπλα του ήταν νέα γυναίκα με γέλιο μαργαριταρένιο. Ο λαιμός της που έγερνε μεθυσμένα προς τον ώμο του ψιλόλιγνος καθώς δορκάδας μαγνήτισε το βλέμμα μου κι απόμεινα να τους παραφυλάγω ως ερωτεύονταν κι ύστερα ως βυθίστηκαν σε νάρκη λυσιμελή. Ακροπατώντας τούς πλησίασα, πέρασα θηλιά στο λαιμό της κι έσφιξα ώσπου μου κόπηκε η ανάσα. Έσυρα πέρα το κορμί της κι αμέσως από τον ουρανό πέσαν κοράκια κι από τη γη ξετρύπωσαν σκουλήκια και με την τρυφερή της σάρκα χόρταιναν. Ανεπαισθήτως τότε πλάγιασα κοντά το. Ανασάλεψε. Με πήρε στα χέρια του. Όλα θα ξεχαστούν συλλογίστηκα. Θάμαστε σαν παλιά εκείνος κι εγώ πρωτόπλαστοι στο δικό μας Παράδεισο. Άνοιξε τα βλέφαρα στο κενό και η φωνή του χαϊδευτική με αποκαλούσε ονόματα άγνωστα, διαρκώς καινούρια ονόματα – Λουίζα, Μιτσούκο, Νερίνα, Άννα-Μαρία.
Λεία Χατζοπούλου-Kαραβία, Έτρεξα να τον συναντήσω, από τη συλλογή 30 ποιήματα ζωής και θανάτου, Αθήνα 1981
Φωτό: Sarachmet
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 