.
Μετωπικός καιρός.
Μπορεί το τέλος.
Με τι διάλεκτο;
Mε ποια γλώσσα;
Πέφτουν χιλιάρικα όπως μανιάτικες βεντέτες.
Ελλάδα, κάλλος σκουπιδιών.
Ζεις μόνο• για το επόμενο λάθος.
Αθηνά Παπαδάκη, Τελικό σημάδι, από τη συλλογή Ωχροτάτη έως του λευκού
Πηγή: Αθηνά Παπαδάκη
.
Νερά του Μάρτη δίχως λιμάνια
ρούχα θεάς,
ονομάστηκε θάλασσα για χάρη των πλοίων.
Κι εγώ βαπτισμένη μα δίχως έκταση.
Δέκα επί τόπου,
ναι οι γαζίες ακόμα στις ρίζες τους•
το ίδιο και οι κύκνοι κορυφαίοι στου λευκού το δράμα.
Αλλά το μαύρο είναι ατόφιο
λες απρόσωπο απ’ τη μεριά των σπιτιών.
Τα σπίτια ήταν κάποτε ανθογυάλια
και οι άνδρες πυράκανθοι,
πέφτοντας πάνω τους έπαιρνε αξία το αίμα.
Όταν η Ελλάδα
ως κι από τις πευκοβελόνες
έπαιρνε φως το φως.
Αγγίζω το προσκέφαλο
κι εγείρεται του λόφου η κοιμωμένη
να συνοδέψει γρύλους άβγαλτους στη σκοτεινιά.
Το χώμα ηλικιώνει δίχως αναμέτρηση.
Και τότε ελπίζω ότι κανένα δάσος δεν απέλπισε ποτέ
το δέντρο του.
Αθηνά Παπαδάκη, Μαγνητική κοιμωμένη, από τη συλλογή Η άγρυπνη των ουρανών
Πηγή: Αθηνά Παπαδάκη
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 