RSS

Category Archives: Δημήτρης Αγγελής

Δημήτρης Αγγελής, Σολάρις

.

Στέκομαι μουσκεμένος στο μέσον μιας καταιγίδας. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι τρέχουν να καλυφθούν κάτω απ’ τη γέφυρα του αυτοκινητόδρομου. Προσπαθώ να πιω απ’ το φλιτζάνι μου που έχει περισσότερο βρόχινο νερό παρά τσάι. Πάλι το άλογο μπήκε τρομαγμένο στο δωμάτιο. Πάλι γαβγίζει ο σκύλος σαν να βλέπει ξένους. Για τριάντα δευτερόλεπτα αιωρούμαστε ξαφνικά μες στη βροχή μαζί με τα βιβλία μας, το κλουβί με τους παπαγάλους, την ξεραμένη ανθοδέσμη. Τη μουσική του Μπαχ στα μαλλιά σου. Ύστερα πέφτουμε μαλακά στα χορτάρια.

Ξύπνησα σήμερα και νόμιζα πως ήμουνα σπίτι σου. Επειδή σε τίποτα δεν ελπίζω πια.

Δημήτρης Αγγελής, Σολάρις, από την ενότητα Τα άλογα του Ταρκόφσκι, Πάντα βρέχει στο κεφάλι του σκύλου, εκδόσεις Πόλις, 2022

Πίνακας: Andrew Wyeth

 

Δημήτρης Αγγελής, Βρέχει πάνω από το κεφάλι του σκύλου

.

Το φως στο δωμάτιο μου θυμίζει την ομίχλη της Μόσχας. Η σκιά στον τοίχο κάτω απ’ το σκουριασμένο καρφί δηλώνει μια εικόνα που λείπει. Στη σκάλα έχουν κρεμάσει μια ομπρέλα σε αποσύνθεση. Βρέχει πάντα πάνω στο κεφάλι του σκύλου.

Κρατάω στο χέρι το κλειδί του παλιού μου σπιτιού που δεν ανοίγει πόρτα καμιά. Στον δρόμο συνομιλώ με την Αγία Αικατερίνη. Εσύ αυτοπυρπολείσαι πάνω στο μπρούντζινο άλογο κάθε απόγευμα στις επτά κι εγώ σε νοσταλγώ σαν ξεχασμένη πατρίδα. Δεν φταις εσύ. Φταίει αυτή η μονότονη μουσική που μας κάνει λυπημένους· τα αποξηραμένα λουλούδια στο βάζο. Και το τηλέφωνο που ποτέ δεν χτυπάει.

Δημήτρης Αγγελής, Βρέχει πάνω από το κεφάλι του σκύλου από την ενότητα Τα άλογα του Ταρκόφσκι, Πάντα βρέχει στο κεφάλι του σκύλου, εκδόσεις Πόλις, 2022

Πίνακας: Sylvia Melland

 

Δημήτρης Αγγελής, Ένα ελάφι δακρύζει πάνω στο κρεβάτι μου

.

10.


Οι μόνες υποσχέσεις της δημοκρατίας είναι οι τράπεζες.
Οι μόνες αποφάσεις της κυβέρνησης είναι για όπλα.
Κι εσύ έρχεσαι το λάθος Σάββατο να με βρεις
κρατώντας ρούβλια για να πληρώσεις τα ποτά μας
κι απαγγέλλοντας στίχους του Μαγιακόφσκι.


Απόψε, η παραμονή της πρωτοχρονιάς μαζί σου
δεν είναι γιορτή στη μεγάλη πλατεία. Είναι
οι τράπεζες που μας πνίγουν κι ένα σώμα-οδόφραγμα.
Είναι το μουχλιασμένο ψωμί της Αχμάτοβα.
Είναι κείνο το λευκό ελάφι που δακρύζει
πάνω στο κρεβάτι μου.


Δημήτρης Αγγελής, Ένα ελάφι δακρύζει πάνω στο κρεβάτι μου, Εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2015.

Σχέδιο  εξωφύλλου: Κώστας Σιαφάκας

.

.