.
Η αχνάδα του πρόσκαιρου
μοιάζει με πεινασμένο λύκο.
Αποδείχθηκε πως,
όταν σκουπίζεις
με το μανίκι σου το τζάμι,
δεν σημαίνει
πως μπορείς να δεις καλύτερα.
Σπάσ’ το!
Artwork: Philippe Koubareff
Category Archives: Λουκία Πλυτά
Λουκία Πλυτά, Kurabiye
Σπρωγμένος από την ανάγκη της, βρέθηκε στην άκρη της νύχτας αιθέριος παρατηρητής κάποιας γαστρονομικής περιπέτειας. Ήθελε να εντρυφήσει, όμως κρεμάστηκε στην άρνηση και αποκοιμήθηκε. Εκείνη ανέβασε την θερμοκρασία στους 180 βαθμούς. Ανίδεη για την πάλη που επικρατούσε στην ενδοχώρα του καναπέ του, μιλούσε για το καυτό βούτυρο, για τον τρόπο που θρυμματίζονται τα αμύγδαλα, γαργαλώντας σε τέτοιο βαθμό την ζύμη, κάνοντάς τον να αλλάξει πλευρό. Με την ανατριχίλα να τον κυριεύει σύγκορμο, αναστέναξε, αγγίζοντας το στόμα του. Την έψαχνε. Την ήθελε. Εκείνη που, κρυμμένη πίσω από βουνά άχνης ζάχαρης, τον μυούσε με έντεχνα γυρίσματα της σπάτουλας στον δέκατο τρίτο ουρανό.
Πίνακας: James Abbott McNeil Whistler
Λουκία Πλυτά, Παρατυπίες
.
Μια κάποια μέρα θα ξυπνήσουν
οι θεατές και στην υποθαλάσσια σκηνή
ένα τεράστιο στόμα
πλημμυρισμένο συγκίνηση
από το χιλιοτυπωμένο δέρμα του
εκσφενδονίζοντας τον ίλιγγο
θα πει:
Το εσώτερο μιλά δυνατά
σε όσους έχουν την ικανότητα να ακούν
όσα ο ψίθυρος διηγείται
Πετράδι κόκκινο εισχωρεί στα πελάγη
και η συγκομιδή ξεκινά
Ο πετεινός πάντα την ίδια ώρα καλεί
Η φασολιά την ίδια ώρα γεννά
και η ψυχή κάθε στιγμή και ώρα εγκαλεί
Η προσήλωση στον εαυτό από το σώμα ξεκινά
Μ’ αγαπάς; ρωτά
Είσαι έτοιμος;
και αν ναι
τότε, πόσα κλωνάρια η αφή προσκυνά;
Την όσφρηση ποιου οργασμού η νότα ξεγελά
και η καρδιά πότε χτυπά δυνατά;
Μαγεμένοι όλου του κόσμου στοιχηθείτε.
Πίνακας: Tomasz Alen Kopera
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 