.
.
Σε μια σπιθαμή γης
που δεν μου αναλογεί
ο αέρας με προίκισε
(ούτε που ξέρω πώς να φροντίσω
την ποίηση εσένα
όλα τα ψέματα που κάνουν
την ποίηση εμένα)
.
.
Έλειψα για κάμποσο γύρισα
(για λίγο) το σπίτι ορθάνοιχτο
φωτεινό και καθαρό κι αν είχα
παραλείψει μια καληνύχτα ποτέ
δεν μπόρεσα να πω γιατί ο
επίλογος ήταν από την ποίηση
ελαφρύτερος και η ζωή βαρέλι
αμείλικτο κυλούσε η ποίηση
δεν έχει φωτογένεια.
Μαρία Κούρση, Το βραχιόλι στο λαιμό, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2013
Artwork: Koppdelaney