RSS

Category Archives: Χρήστος Κατρούτσος

Χρήστος Κατρούτσος, Ανυπέρβλητο

.
Ποιος πήρε τη φωτιά από την κόλαση
Δίχως την έγνοια να ‘χει
Για όποιες σάρκες έλιωναν
Στη χύτευση του χάους;
Εκεί που έπαυσε απρόσμενα η τήξη
Μπορεί τα σώματα να αναδεύτηκαν
Να βρέθηκε το χέρι αλαζόνα
Στο ίδιο σώμα με κείνο του φιλάργυρου.
Έχει και λογική η κόλαση
Που δεν απέχει από δω.
Η πόρνη να έγινε ένα με τον μαστροπό
Και πάλι
Να μην διακρίνεις το αίτιο από το αιτιατό
Έχει και χάος η κόλαση που δεν απέχει από δω.
Ούτε κι ο Παράδεισος
Όταν τον προσεγγίσεις σύσσωμος
Και με γεμάτο στήθος.
Το μόνο που αρκεί, να φέρεις τη φωτιά
Και να κινείσαι άτακτα στην τάξη.
Το μόνο που αρκεί, να φλέγεται ο πόθος
Με σπίθα του ανυπέρβλητου.

Φωτό: Serena Porino

Χρήστος Κατρούτσος, Η μοναξιά μου έλος

19 Apr

Και πού και πού ένας ερωδιός
Την επισκέπτεται για να τραφεί
Από τα λίγα ψάρια που απομείνανε.
Η μοναξιά παχύρευστη
Και έτσι, τα ψάρια έχουνε σχήμα κυβικό
Δεν κολυμπούν συχνά
Δεν τους χρειάζεται ουρά να έχουν καν.
Τους κύβους αλιεύω
Και χτίζω έναν τοίχο
Μη γίνεται η μοναξιά περίβλεπτη
Και μείνω έν΄ απροστάτευτο σε άνεμο καλάμι.
Με κάθε μαεστρία το ωμέγα μου αλφάδιαζα
Αφού του οικοδόμου ήμουν ο ανέστιος γιος
Μα, ευτυχώς, τα ψάρια που ήταν λιγοστά
Αφήνοντας στον τοίχο ένα κενό
Σαν να του κρέμασα παράθυρο.

Πίνακας: Sergey Ivchenko

Χρήστος Κατρούτσος, Όταν σου σφάξω ένα φόρεμα επάνω στο κορμί

06 Oct

Όταν σου σφάξω ένα φόρεμα επάνω στο κορμί
Με του καταδυόμενου την πλάγια κόψη
Θεριεύοντας τη φλόγα
Στο εαρινό μας ηλιοστάσιο
Θα ακούν τριγμούς από το θάνατό του
Όσοι κοιμούνται πλάι
Και απόμακρα από τον έρωτα.
Είμαι σεντόνι που κόβεται σε ρούχο σου,
Να με τραβήξεις αν δεν σου χωρώ
Αν περισσεύω άσε με να πτυχωθώ
Και πέρα από ρούχο
Ιδρώτας που ξεπλένει τη Σαχάρα σου
Προσφέροντας ακάματα τα κύματά του
Με τ’ άλμπουρο που θα ανεμίσει η γύμνια σου,
Με το ναυάγιο που δεν λησμόνησε Σανίδα σωτηρίας.
Όταν σου σφάξω ένα φόρεμα επάνω στο κορμί,
Τότε, να ξέρεις, καταδικάστηκε στον Άδη
Ό, τι ανέβαλε με θράσος Παράδεισο από τη γύμνια μας.