.
(…) Η άμαξα πήρε το δρόμο προς το Ελ Πάρδο, και το αντρόγυνο, με τα κεφάλια γυρισμένα στο μπλε υφασμάτινο κάλυμμα, κρυφοκοίταζαν ο ένας τον άλλον, δίχως να διασταυρώνουν τα βλέμματά τους, μουδιασμένοι και χωρίς την πρόθεση να συζητήσουν. Εκείνη ήταν αυτή που ξεκίνησε. Η καταραμένη! Ήταν ένας άνδρας με φουστάνια. Πάντα αυτό έλεγε ο Λουίς. Γι’ αυτό την απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι. Γιατί πέρα από αξιαγάπητη και υπάκουη γατούλα, αυτό που ήθελε πάντα ήταν να γίνεται το δικό της. Θεέ και Κύριε! Tι είδους μόρφωση δίνουν αυτά τα γαλλικά σχολεία τέλος πάντων! «Κοίταξε, Λουίς, με δυο λέξεις, σε θέλω… κι έρχομαι αποφασισμένη να κάνω τα πάντα. Είσαι ο σύζυγός μου και πρέπει να ζω μαζί σου. Φέρσου μου όπως θέλεις… χτύπα με… Θα σε θέλω όπως εκείνες οι γυναίκες που θεωρούν το ξύλο απόδειξη αγάπης». (…)
.
.
.
.
Και ενώ απαριθμούσε τα βάσανά της που κατά βάθος εκείνος δεν έδινε δεκάρα γι’ αυτά και που αποκαλούσε απιστία αυτό που στην πραγματικότητα ήταν ένα ασήμαντο φλερτ και όλα αυτά με φωνή και κινήσεις που θύμιζαν την κλίση της στην υποκριτική, ο Λουίς άρχισε να την παρατηρεί πιο προσεκτικά. Τι όμορφη που ήταν η άτιμη! Πλέον δεν ήταν μια αδύναμη και περίεργη που είχε φοβία σε καθετί μοντέρνο και δεν ήθελε να επιδεικνύει τις καμπύλες των μηρών της. Τα πέντε χρόνια του χωρισμού την έκαναν αξιαγάπητη, λαμπερή, με γωνίες στο πρόσωπό της, το χρώμα και την ωριμότητα ενός φρούτου του φθινοπώρου. Κρίμα που ήταν η γυναίκα του! Πόσο θα ήθελε να μη βρίσκεται σε αυτήν τη δύσκολη θέση. (…)
.
.
Βιθέντε Μπλάσκο Ιμπάνιεθ, Το θαύμα του αγίου Αντωνίου, μτφρ.: Στάθης Ιντζές, Ψηφιακές εκδόσεις Θράκα
Την αναγνωστική απόλαυση ολόκληρου του εξαίρετου αυτού διηγήματος τη βρίσκουμε εδώ: στο πρωτοχρονιάτικο δώρο της Θράκας.
http://issuu.com/thraca/docs/___________________________________/19?e=9287287/6161702
Artwork : Francisco José de Goya y Lucientes, Salvador Felip Jacint Dalí Domènech
.
Τα γούρια του 2014: Επιλογή από τις αναρτήσεις της Πρωτοχρονιάς του 2014 στο διαδίκτυο
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 