Όταν ήμασταν παιδιά, ζούσαμε σε έναν κόσμο μεταξύ αλήθειας και μύθου(…) «Εγώ, όταν μεγαλώσω, θα γίνω Σούπερμαν». Ή πιο κοντά στην πραγματικότητα: «Θα γίνω χορεύτρια», «Θα γίνω δύτης», «Θα έχω ένα σπίτι με όλων των ειδών τα ζώα». Αυτού του είδους οι φαντασιώσεις, που λέγονται με τρόπο εντελώς αυτονόητο, δηλώνουν καταρχήν: «Ονειρεύομαι, άρα έχω αντίληψη του εαυτού μου και τον προβάλλω στο μέλλον». (…) Είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε τους υπερβολικούς, τους πληθωρικούς, αυτούς που λένε πότε-πότε ένα ψέμα για να εντυπωσιάσουν, από τους παθολογικά μυθομανείς, που είναι μάλλον σπάνιοι. Η διαφορά είναι ότι οι μυθομανείς χάνουν την αίσθηση της πραγματικότητας και πιστεύουν και οι ίδιοι τα ψέματά τους.
To κείμενο προέρχεται από το λίνκ:
http://www.vita.gr/html/ent/083/ent.7083.asp
Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον το άρθρο που αφορά κάποιον μυθομανή, ο οποίος πέρασε 10 χρόνια στη φυλακή για… 30 φόνους που ΔΕΝ είχε διαπράξει :
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 