«Μάτια φαλτσέτα» – είχε ακούσει να κάνουν αυτό το κομπλιμέντο σε μια γυναίκα. Ήταν το ατσάλι που ξεθηκαρώνεται κι αστράφτει, από τέτοιο υλικό ήταν τα μάτια της γυναίκας. Εκείνη γνώριζε την έλξη που ασκούσε το σώμα της σ’ έναν άντρα. Ποιος ξέρει πόσοι είχαν σταθεί στην ουρά για να καταφέρουν να τους ρίξει ένα βλέμμα, πόσοι είχαν καυχηθεί, γιατί έγιναν στόχος των ματιών της. Από την ταραγμένη νιότη, ο άντρας θυμόταν πόσο αδέξιοι είναι οι άντρες, όταν μοχθούν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον μιας γυναίκας. Η τόλμη σε μια συμπλοκή μπορούσε να τους χρησιμέψει για μια καλή φήμη, η δυνατή φωνή, μια σκληρή φράση μπορούσαν να τους αναδείξουν σ’ ένα τσιμπούσι. Μπροστά στις γυναίκες, οι αρσενικοί κορδώνονταν σαν τα περιστέρια. Οι άντρες παράδερναν μπροστά στις γυναίκες ανάμεσα στον οίκτο και την κοροϊδία.
Εκείνος μούδιαζε, μαζευόταν για ν’ αντισταθεί στην επίδειξη. Του είχαν τύχει τότε γυναίκες που τον είχαν ποθήσει, τον είχαν πάρει σαν πέτρα από χάμω. Ναι, τον είχαν περιμαζέψει κάποιες φορές. Ώσπου ήρθε η άτακτη υποχώρηση, το βουνό, το λημέρι στην κορφή του δάσους, όπου καμιά τους δεν έχει ανεβεί.
Την είχε δει, εκείνη που ερχόταν σ’ αυτόν τελευταία, να κάνει μια κίνηση να τινάξει τα ίσα μαλλιά της προς τα έξω, πάνω απ’ τους ώμους. Θύμιζε τη χειρονομία που διώχνει κάτι ενοχλητικό, όσο θύμιζε και μια προτροπή να την αγγίξει στα μαλλιά. Οι γυναίκες κάνουν κινήσεις αχιβάδας, που ανοίγει τόσο για να διώξει προς τα έξω όσο και να ρουφήξει προς τα μέσα. Στη συνάντηση στο χωριό εκείνος είχε αποφύγει τα μάτια, το πρόσωπο. Είχε μείνει να κοιτάζει τα σφιχτοπλεγμένα χέρια της.
Η γυναίκα έβλεπε πως εκείνος αντιστεκόταν στην έλξη. Δεν ήξερε αν του ερχόταν εύκολο ή βαρύ. Ήταν μια αντίσταση που δεν έπρεπε να την παραβιάσει με την αποπλάνηση. «Σας ενοχλεί το άρωμά μου;» «Θ’ απαντήσω στις ερωτήσεις σας συνολικά, όχι τώρα.» To είπε προσπαθώντας να μην είναι απωθητικός, με σιγανή φωνή, που η γυναίκα τρόμαξε να καταλάβει. Ο άντρας είδε πως εκείνη δεν είχε ακούσει καλά και επίσης είδε ότι δεν ρωτούσε καν: «Tι;» Αυτό το «Τι; Πώς είπατε;» θα τον είχε κάνει να υπαναχωρήσει και να την παρατήσει εκεί.
Η γυναίκα έμεινε αμήχανη, όσο χρειάστηκε για να κατεβάσει μια γουλιά, κίνηση που της βγήκε όμορφα.
Erri de Luca,Το βάρος της πεταλούδας, μτφρ.: Άννα Παπασταύρου, σελ. 71-73, Εκδόσεις Κέλευθος, 2015
Photo: Roger Corbeau
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 