Δεν γίνεται πια, κάθε τόσο, να κερδίζει κανείς παρά πέφτοντας, δε γίνεται πια, ανάμεσα στους δύο να τρέμει, ν’ αγγίξει το λουλούδι του ποταμού: ανθρώπων ίνες έρχονται σαν βελόνες, δοσοληψίες, θραύσματα, οικογένειες αποκρουστικού κοραλλιού, καταιγίδες και βήματα σκληρά σε χαλιά από χειμώνα.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 