Daily Archives: 28/12/2012
Image
Γιάννης Ρίτσος, Χρυσόθεμις (απόσπασμα)
Αργά το απόγευμα, χειμώνα – καλοκαίρι, στον κήπο, ή εδώ στο παράθυρο, κάτω
Image
Mεταlipsi (απόσπασμα)
ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ, 1η εκδοχή
προδημοσίευση
1.
Και η νύχtα κρημνίζεται έξω απ’ το παράthυρο με τον ήχο από εθελούσιες ψιχάlες ν’ αlυχτούν σε δρώmενα σκουριάς πάνω στα κάγκeλα του μικρού μου φτωχικού αιΩνα στο μπαλκόnι ΟρθώNομαι από τρόmο όrαmα κοιμισmένο σε πάπλomα ανάσκελα Χωρίς ν’ ακούω παrά μόνοn enαν απόηχο από σenα Που Sυnορεύεις εκρηκτικά ενύπνια σε πράγματα, πράξεις, εξαγγελίες, ραμφίσματα αρχαγγέλων, συλlήψεις ηρωικές, αναρροfήσεις έρωtα Άσfαχτου ακόμη από τον ηδοnικό νικέlινο σπασμό Εnός φιlιού Που μ’ αrαβουργήματα η Μνήμη τη γλώσσα κεντimένη πλημμυρίζει Όρthια σε Στύση Εκμαυλισmένη μες στην κόpωση Από τους μώλopes μιας θείας κοιnonίας: Πάνω σε κείνο ακριβώς το lάvετε fάgετε εντοπίστηκε η ατυχής εκpυρσοκρότηση Sarkiων Και στο επ’ ώμου ντραπήκαμε οικτρά για τα ωμά τα ερωτικά τα κremaσμένα απ’ τη Lαvίδα του ιερeως
Κι εκείνος μας λυπήthηκε Κι απελπισμένος κραύγαζε: Θεοί και Δαίμονες προσέλθετε εις τον Οίκοn του Κυρίου με απλότητα και με τις μαυροφορεμένες hήρες σας παρέα και τους κουτσουrεμένους σας παtέρες στα δεκαnίκια της απόlαυσης μιας άπνοιας ερώtων Και με τα ψόφια αρseνικά ή θiliκά ή κι ερμαφrόdita Που τρίβουν της οιμωγής τους το δοξάρι Κenτρίζοντας τη μέLισσα Που δεν περna η μέLισσα έτσι όπως τρέhουνε τα αιχμάλota mελλούμena στο χαlασmeno σpόri του κaυlού σας Ή… (βροnτοφώναξε τόσο που ευνουχίστηκε η χορδή τσιρίζοντας εξέγερση) Ε ά ν δen σας βαρenει ο δρόmος σας Σύρτε με χαlινό οικόsιτο ως εδώ τους νιόβγαλτους βλαστούς σας: τα όσα Lιμασμένα από θηlή βλeμμα κι από τη hειραγώγηση ενός χαδιού σπαργανωμένου με φωnήεν σε αρχέγονα ερυθήματα Θα ψάllω εγώ για την ανάπαυση Κι εμείς γυρίσαμε το βλemμα ένα γύρω έτσι αποκολληmένοι απ’ τα δικά μας σ οmα ta και στρεβλωμένοι εκτός των Όπως ανάλαφρες μεμβράνες ο ένας μες στον άλλον
Kι αναμασούσαμε εκστατικά μια χρυσοπράσινη παράνοια στην άκρη της Lαvίδας Έτσι ρέαμε φως ανάμεσά μας γιατί κανείς μας δεν μιλούσε καμιά γλώσσα γνωστή στην Οικουmένη Μόνον βουβοί στeργαμε να φλυαρούμε για τα παλιά μας χρόνια Που σ’ έρημους πλέον μαχαλάδες διαλαλούσαν αλαλαγμούς παράφορους για μιαν ασβεστωmένη ήττα επάνω σε πατίνια Πρόθυμη να εκτιναχθεί σε λίγο από σμπαραλιασμένα γόνατα Θρυψαλιασμένους αστραγάλους Στο εύθραυστο να γράψει σε πλάκα ιωδίου «διά το filoνiκείν εις τα οστά των» Που σε ελεύθερη μετάφραση εμβρυακών ασμάτων σημαίνει πως τούτη η εύτολμη αθωότητα των παιδικών κραυγών Που κλαυθμηρίζανε τις μοίρες στα πλακόστρωτα Δeν ήταν τίpοτε άλλο παρά η άτεγκτη υπενθύμιση του ήλιου πως η φαιά ουσία αρμέγεται νωπή στον τοκετό των οδυνών μέσα στην κούφια σύριγγα του Α Ν Θ Ρ 0 p 0 Υ
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 