Στη γλώσσα την κακιά αναμετράει τη ζημιά
αμπάριζα στη φόρα της αρπάζει δυο φιλιά
ξεπέσανε κι οι ώρες τα μαζέψανε πνιχτά
πώς είναι να κρατάς μια σταυρωμένη πεθυμιά;Αχ, ασπιρίνη, εν ειρήνη, στρογγυλή αυγή
εν οίδα, ότι τα ’χασα με μια ψυχή γυμνή
πορεία κυκλική, αχ ασπιρίνη, πάλι ζει
τ’ ανάθεμα που λιώνει στη λευκή ανακωχήΣφηνώνει στο λαιμό και χαστουκίζει το λυγμό
μια στο καρφί και μια στο πέταλο, φωνή χτυπώ
φοβάται, κλαψουρίζει και μαρσάρει στο γκρεμό
το ένζυμο το φταίξιμο το παίρνει για εχθρόΑχ, ασπιρίνη, εν ειρήνη, στρογγυλή αυγή
εν οίδα, ότι τα ’χασα με μια ψυχή γυμνή
πορεία κυκλική, αχ ασπιρίνη, πάλι ζει
τ’ ανάθεμα που λιώνει στη λευκή ανακωχή
Αθήνα 1999
Πίνακας: Fred Wessel
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 