RSS

Daily Archives: 07/08/2014

Μελοποιημένη ποίηση: Μιχάλης Γκανάς, Λευκό μου γιασεμί

Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
κάτι γιορτάζει βαθιά στο κορμί,
και ξαναβλέπεις το φως,
σαν να ‘σουν χρόνια τυφλός.
Κι ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.


Είναι φορές που δεν ξέρω γιατί
κάτι νυχτώνει βαθιά και πενθεί
και δε σου κάνει κανείς
κι όπως γυρεύεις να βρεις
λίγο λευκό να πιαστείς
γιασεμί στο σκοτάδι
σαν άστρο ανάβει.
Λευκό μου γιασεμί
μη νυχτώσεις.


Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
μέσα μου τρέμει μια ξένη φωνή,
που μου θυμίζει στιγμές
από παλιές μου ζωές
και ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.
Λευκό μου γιασεμί, μη νυχτώσεις.

 

.

.

 

Χρύσα Αλεξίου

.

Αφήνω
την πόρτα ανοιχτή
να μπαίνει λίγο λίγο
φεγγαράδα.


Συνήθως ψάχνει
την καρδιά
να πελαγοδρομήσει.
Της βάζω δύσκολα
πρώτα της δίνω το βλέμμα
της βροχής
μετά τακτοποιεί
τη μοναξιά
κάτω απ’ το δέρμα.


Μα ένα βράδυ
ενώθηκα μαζίτης…


Μοιάζουμε
με ξεχασμένο χάραμα
από τότε
βαρυποινίτες.

Περιοδικό Ποιείν, Αλμανάκ 2012

Πίνακας: Anja Millen

.

.

 

Λίλιαν Μπουράνη, Nanga-εφτά ουρανοί

Εφτά ουρανούς
γυμνό βουνό,
την είδαν που σκαρφάλωνε
–ως την κορφή της Nanga–
κι αλόγιστα ομόρφαινε
το υποβαρές του ύψους,
στης θέας το λεπίδι ακονίζοντας
το φτερωτό της ποίημα.
Την είδαν που το χέρι της
έφτανε στη Σελήνη,
με ιλίγγους δεκατέσσερις
της έκλεβε τον οίστρο,
να τον περάσει στο λαιμό
τον ακλινή
του Κύκνου.
Μα ένα πρωί την έχασαν
τα ένοχα τα μάτια•
εφτά ουρανούς
ξετύλιγο του κόσμου το κουβάρι,
το πέταξε
και χάθηκε στον αφαλό της λίμνης.
Άκλαυτη πέτρα,
αμίλητη
κι από καιρό φευγάτη.


Nanga Parbat* από τους υψηλότερες κορυφές της οροσειράς των Ιμαλάϊων που βρίσκεται στην περιοχή του Κασμίρ. Το όνομα σημαίνει «Γυμνό Βουνό».

Λίλιαν Μπουράνη, Ερώματα, Μανδραγόρας 2012 

http://www.lilianbourani.com/#!content-9/c1o4l

Πίνακας: Jeff Faust

.

.

 

 

Χάρης Βλαβιανός, John Locke (χαïκού)

.

[Δοκίμιο περί της ανθρώπινης νόησης]

Τabula rasa
το μυαλό. Βλαξ γεννιέσαι,
χαζός πεθαίνεις.

Πίνακας: Evgenia Sarkisian


Χάρης Βλαβιανός, John Locke, σελ. 55, Η ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας σε 100 χαïκού, Από τους Προσωκρατικούς έως τον Ντερριντά,

Εκδόσεις Πατάκη, 2011

 

 

Xάρης Βλαβιανός, Θαλής (χαïκού)

.

[Αστρονομούντα, και άνω βλέποντα, πεσόντα εις φρέαρ]


Ουρανό κοιτάς,
στο πηγάδι θα πέσεις.
Νερό δεν ζητάς;

Πίνακας: Evgenia Sarkisian

Χάρης Βλαβιανός, Θαλής, σελ. 17,  Η ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας σε 100 χαïκού, Από τους Προσωκρατικούς έως τον Ντερριντά,

Εκδόσεις Πατάκη, 2011

 

Μελοποιημένη ποίηση: Bύρων Λεοντάρης, Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι

.

Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι
κι όσα για σένα είχες ελπίσει
έχουνε τώρα πια όλα σβήσει
η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι.


Σκιά ήταν ό,τι για ζωή αγαπήθη
ήχος στεγνός μιας άδειας λέξης
σαν ήρθε η ώρα να διαλέξεις
είπες ας φράξουν τη φωτιά άλλα στήθη.


Ποτάμι που έχει μείνει ξερή η κοίτη
πώς να ‘χεις έτσι ξεστρατίσει
σου άξιζε σένα αλλιώς να ζήσεις
η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι.
Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι

Photo: Alison Scarpulla
.

.