Μετά από μια επέμβαση στο μάτι, έπρεπε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και της
νύχτας να είμαι μπρούμυτα στο κρεβάτι, με το κεφάλι κατακόρυφα προς τα κάτω.
Πρόκειται για μία από εκείνες τις στάσεις, που είναι πιο δύσκολο να υιοθετήσεις από
όσο να φανταστείς.
Για να στηρίζεται το μέτωπο καθώς αναπνέεις, χρησιμοποιούσα ένα
παραλληλεπίπεδο τούβλο, από ξύλο και ύφασμα, τυλιγμένο σε πετσέτα, που
μεταχειρίζονται όσοι κάνουν γιόγκα.
Το πρώτο βράδυ ήταν ανυπόφορο και σηκώθηκα τουλάχιστον οκτώ φορές. Έπρεπε
όμως γρήγορα να προσαρμοστώ και ανακάλυψα, όπως και άλλοι στη θέση μου,
φαντάζομαι, ότι ακουμπώντας στο τούβλο μια πλευρά από το μαξιλάρι απάλυνε τη
δυσφορία, ενώ ένα δεύτερο μαξιλάρι, λίγο πιο χαμηλά από το στέρνο, μαλάκωνε την
πίεση στη σπονδυλική στήλη
Κλείνοντας τα μάτια στο σκοτάδι, καθώς έπεφτα στο κρεβάτι με το κεφάλι προς το
στρώμα, αναμνήσεις φωτός έγλειφαν την όραση, όπως όταν βρίσκεσαι πολύ βαθιά σε
θολό νερό
Θυμήθηκα μια επίσκεψη παιδί σε οφθαλμίατρο, μετεκπαιδευμένο στο εξωτερικό.
Ρώτησε αν έκανα βουτιές. Μπορεί να ξεκολλήσει το μάτι σου, είχε πει. Θυμωμένος,
διέκοψα τις βουτιές από ψηλά βράχια και εξέδρες στη θάλασσα
Γιώργος Χουλιάρας, Λεξικό αναμνήσεων, Εκδόσεις Μελάνι, 2013
Πίνακας: Juan Martinez Bengoechea
.
.