Πόσο ξαφνικά μπήκε η άνοιξη
φέτος, σαν το Οριάν Εξπρές·
σφυρίζοντας διαπεραστικά μ’ έκανε να τιναχτώ
από τον ύπνο και τις καχυποψίες του χειμώνα:
Είμαι εδώ και πρόσεχε πώς φέρεσαι, είπε.
Ο χειμώνας είναι όμορφος για την ποιήτρια Νταϊάν Γουόσκυ,
που τον βλέπουμε σε μια καρτ ποστάλ μαζί με παιδιά
κι έναν χιονάνθρωπο.
Είναι καλός για τους πλούσιους και τους χωρικούς
και για κείνους που έχουν προμήθειες να ξοδέψουν
και να γιορτάσουν μέρες γλεντιού κι εθνικές εορτές.
Τα χρώματα σκοτείνιασαν
στο πάρκο σήμερα, όπως στεκόμουν για λίγο
δεν κατάφερνα να πιστέψω πως θα μπορούσα
να είμαι μέρος κάποιου πίνακα.
Τούτη την άνοιξη θέλω να γίνω
ένας ποιητής φυσιολάτρης.
Αλλά χωρίς σακίδιο και κοντό παντελόνι
μποτάκια και βιβλίο στο χέρι.
Θέλω να περπατώ απαρατήρητος πίσω από τον λόφο
κι ακόμη πιο μακριά, με τα χέρια στις τσέπες,
διασχίζοντας την ύπαιθρο, τα χωράφια με το σιτάρι,
ζεστός και ιδρωμένος.
Έτσι που κανείς να μην μπορεί να πει: Να τος, εκεί είναι,
διαλογίζεται,
σκαρώνει ρίμες, τι θα βγει από αυτό!
Από την ανθολογία Βαλκάνιων ποιητών, Οι στίχοι είναι ο χρυσός κανόνας του εφήμερου, μτφρ.: Κλεοπάτρα Λυμπέρη, επιμέλεια ελληνικού κειμένου Ιφιγένεια Σιαφάκα, εκδόσεις Ρώμη, 2020
Πίνακας: Στέφανος Δασκαλάκης
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 