Από την ενότητα  «Sepia»

ΙΙ

Εκείνο ΠΟΥ ΠΛΑΝΙΕΤΑΙ  πάνω από την παλιά γειτονιά και το άλλο που ντύνει κουβέντες μέσα στη σιωπή. Γνωστών ιστορίες. Εν μέσω ελαχίστως διακριτών φράσεων. Η σκέψη που τυλίγει δύο καλλωπισμένες επιστολές αφημένες έξω από την πόρτα γνωστού διπλανού, φίλου πονεμένου. Ποιος να τις έγραψε; Και εκείνος που διηγείται τα ελάχιστα που ξέρει, ραντίζει ευωδία στο κάθε του βήμα. Στην παλιά γειτονιά. Ο έγκλειστος νέος του υπογείου. Η όμορφη απέναντι με τα σορτς που γνέφει συνωμοτικά: ραντεβού τα μεσάνυχτα. Ο αλλόκοτος αλλοτινός μικρόκοσμός μας, η μυρωδιά του φρεσκοσιδερωμένου ρούχου, το ηλιόλουστο διάτρητο απόγευμα. Τώρα η σιωπή βλέπεται πια με τα γυμνά σου μάτια. Να. Εκεί. Στέκει δίπλα στη φιάλη με τα όνειρα που δραπετεύουν λίγο-λίγο προς μια ανέφικτη επιλογή, μακριά. Πολύ μακριά. Κανένα, υπαινικτικό έστω, ίχνος διεξόδου. Μόνο ένα βάρος πάντα· στους

ώμους βαραίνει.

*

II

Τι κι αν οι πόρτες παρέμεναν κλειστές, σημασία είχαν τα διαδοχικά χτυπήματα που ακούγονταν σ’ αυτές, περασμένα μεσάνυχτα, από τη μοναχική, διστακτική, ηλικιωμένη γυναικεία φιγούρα· όμως κανέναν δεν αφορά ο αριθμός των ανθρώπινων σκιών που ένιωσε γύρω της χτες προχτές ή ακόμη παλαιότερα. Το γεγονός ότι χτυπούσε πόρτες αγνώστων, περασμένα μεσάνυχτα, δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως ανάρμοστο, κάθε ήχος έχει τη σημασία του, όπως οι φωνές που πάντα κάτι

αναζητούν.

Στράτος Φουντούλης, Σημειωματάριο βαρύτητας, πεζά και άλλα.

Προλόγισμα: Δημήτρης Φύσσας ― ΑΩ Εκδόσεις, 2021

Πίνακας: Nicolas Martin

«Είναι το βιβλίο ενός εικαστικού: χρώματα, σχήματα, σκιές, όγκοι, σχέδια, ανάγλυφα, αποχρώσεις, φωτισμοί, αρχιτεκτονικές, οπτικοποιήσεις της γραφής και γενικά όλα τα εικαστικά εργαλεία έχουν εδώ την τιμητική τους. Κορυφαίο δείγμα, «Η κουρτίνα» (βρέστε την ξεφυλλίζοντας, θα σας κάνει ν’ αγοράσετε το βιβλίο)· ταυτόχρονα, είναι το βιβλίο ενός συγγραφέα. Ενός καλού συγγραφέα.[…]

Ο άνθρωπος γράφει ελληνικά, μα είναι διεθνής και κοσμοπολίτης, δεν ομφαλοσκοπεί εθνιστί, ούτε ελληνιστί. Διαβάζεις πολλούς ξένους τόπους και μόνο μια οδό Πραξιτέλους,Υμηττού, Χιμάρας από Αθήνα/ Ελλάδα. Όπως άλλωστε διεθνείς και κοσμοπολίτες είναι κι οι δάσκαλοί του στη Γραφή, τα Εικαστικά, τη Μουσική – κι όχι μόνο.

«Ζήλεψα» τα διαλογικά μέρη: κοφτά, άμεσα, μάγκικα- καλογραμμένο θέατρο/ το σολιψιστικότατο XVIII/ τα παραληρηματικά σημεία/ τη χαμένη νότα του Λιστ/ τις μετασουρεαλιστικές και σχεδόν λετριστικές «μακέτες» του / τον εξαιρετικό τίτλο του όλου/ το συγγραφικά δυσκατάτακτο του εγχειρήματος/ τη γλωσσική – τυπολογική  άντληση από ιζήματα ποικίλων εποχών[…]

Οι επιστήμες, είτε ονομαστικά, είτε περιγραφικά, είτε μέσω των εργαλείων τους, είναι επίσης παρούσες. Τέχνες, επιστήμες κι όνειρο πάνε δω χέρι χέρι. ΄Ενα μόνο παράδειγμα: «Εμφανίζεσαι φορώντας φόρεμα με τετράγωνα σχήματα και άνθη, πάντρεμα Γεωμετρίας, Βοτανικής και Βιολογίας. Μου λες η ντουλάπα σου είναι ένας κύκλος, το πόδι σου ένα τετράγωνο, το οποίο είναι λουλούδι, το οποίο είναι βλέφαρο· που πρόκειται να ανθίσει.

[Απόσπασμα από το προλόγισμα του Δ. Φύσσα]

Σύντομο βιογραφικό

O Στράτος Φουντούλης είναι εικαστικός. Γεννήθηκε το 1954 στην Κάλυμνο και μεγάλωσε στη Νότιο Αφρική και στην Αθήνα. Αν και σπούδασε γραφικές και μερικώς καλές τέχνες, θεωρεί τον εαυτό του αυτοδίδακτο.  Έχει πραγματοποιήσει πάνω από 100 ομαδικές κι ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές. Κείμενά του πεζά, ποιητικά και δοκίμια έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα αγγλόφωνα και ελληνόφωνα έντυπα, καθώς και στο διαδίκτυο. Από το 1991 ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες. Το 2003 ιδρύει το περιοδικό λόγου Στάχτες (staxtes2003.com), το οποίο και διατηρεί έως σήμερα.

Ιστοσελίδα: Αγριμολόγος – https://agrimologos.com/