.
Κάτι κρυφό ζυγιάζεται αυτές τις ώρες στα εσώτατα
του ανθρώπου,
που, είτε σαν Ήλιος, είτε σαν Σελήνη, έχει θρονιάσει
καταμεσής της ψυχής, και του χαρίζει
τη λάμψην ενού σκότους που δεν παραλλάζει
από τη νόηση του Θεού ή τη συντριβή της Εκκλησίας.
Μια ροπή προς το καλό και προς το ατάραχο.
Μιαν αγάπη και ένα αγκάλιασμα προς όλα τα γύρω.
Δίχως διάκριση ή προτίμηση,
δίχως αποσκίαση, δίχως φθορά ή κατατριβή.
Δίχως διάκριση εχτός, αχ, μιας, Θεέ μου. Της βαριάς,
της οξείας εκείνης Πέτρας, που έταξες μερικών ανθρώπων
να τους βαραίνει το στήθος τις νύχτες τόσο πολύ και ασφυχτικά,
τόσο απελπιστικά και ωραία. Που, αν πρόκειται ν΄ αποσειστεί ποτέ,
θα ΄ναι για να την διαδεχτεί η διαρκής του τάφου.
Τόσο κυριαρχικά, τόσο έμμονα, έχει στηθεί για πάντα.
Τ. Κ. Παπατσώνης, Η πέτρα (απόσπασμα), Εκλογή Α΄, (γρ: 1929), Ίκαρος, Αθήνα 1988
Πίνακας: Jonas Burgert
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 