RSS

Daily Archives: 14/07/2014

Μελοποιημένη ποίηση: Nικηφόρος Βρεττάκος, Μεγαλυνάρι

 Τ’ όνομά σου: ψωμί στο τραπέζι
Τ’ όνομά σου: νερό στην πηγή.
Τ’ όνομά σου: αγιόκλημα αναρριχώμενων άστρων.
Τ’ όνομά σου: παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη

.
Τ’ όνομά σου: ρινίσματα ήλιου
Τ’ όνομά σου: στροφή από φλάουτο τη νύχτα.
Τ’ όνομά σου : στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλο.
[Τ’ όνομά σου: κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν την άνοιξη πίσω τους]


[Τ’ όνομά σου: βροχούλα στου σπορέα το μέτωπο
Τ’ όνομά σου: περίσσευμα στου βοσκού την καλύβα
Τ’ όνομά σου: τοπίο χωρισμένο με χρώματα]
Τ’ όνομά σου: δυο δρυς που το ουράνιο τόξο στηρίζει τις άκρες του.


Τ’ όνομά σου: ένας ψίθυρος απ’ αστέρι σε αστέρι
Τ’ όνομά σου: μουρμούρισμα ρυακιών μεταξύ τους
Τ’ όνομά σου: μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο
Τ’ όνομά σου: ένα ελάφι βουτηγμένο ως το γόνατο σε μιαν άμπωτη ήλιου.


[Τ’ όνομά σου: ροδόφυλλο σ’ ενός βρέφους το μάγουλο
Τ’ όνομά σου: πεντάγραμμο στις κεραίες των γρύλων
Τ’ όνομά σου: ο Ηνίοχος στην άμαξα του ήλιου.]
Τ’ όνομά σου: πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν την πούλια μεσούρανα


Τ’ όνομά σου: Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους.
Τ’ όνομά σου: Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων
[Τ’ όνομά σου: Ειρήνη στις ρότες των πλοίων
Τ’ όνομά σου: ένας άρτος, βαλμένος στην άκρη της γης που περίσσεψε]


Τ’ όνομά σου: αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα.
Τ’ όνομά σου: αλληλούια πάνω στο Έβερεστ

Photo: Colette Saint Yves
.

.

 

 

Κώστας Καρυωτάκης, Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα

.

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
είδα το βράδυ αυτό.
Kάποια χρυσή, λεπτότατη
στους δρόμους ευωδιά.
Kαι στην καρδιά
αιφνίδια καλοσύνη.
Στα χέρια το παλτό,
στ’ ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.
Hλεκτρισμένη από φιλήματα
θα ’λεγες την ατμόσφαιρα.
H σκέψις, τα ποιήματα,
βάρος περιττό.

Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά,
για ποιες αγάπες,
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.

Photo: Josef Sudek

http://www.snhell.gr/lections/content.asp?id=51&author_id=17&page=anthology

 

Ελένη Νανοπούλου, Σε γνωρίζω

Προβολή προγόνων στο πάτωμα. Με κοιτούν ανάσκελοι δένουν έναν μπόγο στον ιστό της σημαίας. Μαριονέτα πατρίδα κλείσε τα μάτια να μην βλέπεις [εσύ – εσύ που δεν καταλαβαίνεις που δεν καταδέχεσαι] Σε γνωρίζω; Μέτρησε, κάνε δυο βήματα μπροστά, όχι, πίσω-πιο πίσω και κράτησε την αναπνοή σου. Μη-μη κράτησε την ακόμη. Μέτρησε -5-10-15-20-25 Σε γνωρίζω; Κουνήσου, από την μυρωδιά του θανάτου έγινες στόχος, περπατούσε άκρη – άκρη στην Ακρόπολης. Σε γνωρίζω – ματωμένη περπατείς. Ο κόσμος ουρλιάζει – χειροκροτεί, για τους νεκρούς; τους δήμιους; δεν ξεχωρίζεις ποιος με ποιον, κι ύστερα μπήκανε στην πόλη μου φώναζαν όλοι και εσύ φορούσες φόρεμα αρχοντικό ενώ κερνούσες τόπο.

Σε γνωρίζω; Άνοιξαν τα μάτια χαμηλωμένα, σε εκκρεμότητα ξυπόλητα παιδιά, πλανόδιοι μικροπωλητές πάνω σε ένα κάδο με σκουπίδια. Σε γνωρίζω –σωριάστηκε το σπίτι σου στις θάλασσες του Ομήρου, πιες– πιες νερό ξέπλυνε την μνήμη σου, το νου. «Σκύβε μπρός στη εξουσία» σου φώναζαν όμορφοι στρατιώτες γυαλισμένοι, περίτεχνα στολισμένοι ξύλα και ερείπια. Αυτό ήταν μόνο η αρχή και Σσσσσσσς… ο κόσμος ακόμη ουρλιάζει. Δεν ακούς; Πες του να σωπάσει, εσύ να βρεις ένα λόγο τώρα για αφορμή πολέμου, παιχνίδι; Μέτρα 5-10-15-20-25, Ακούγομαι; Σσσσσσσς… Όλοι οι πρόγονοι κουνούν τα ρουθούνια τους κι οσμίζονται σκουριά, αίμα, λεκέδες, ψείρες κοριούς και ανατίναξη. Έπαρση του μπόγου. Ακίνητοι όλοι. Δεν θα κλείσω καθόλου τα μάτια, αντέχεις; Πέρασε η γιορτή τώρα κι ο κόσμος ακόμη ουρλιάζει, πες του να σωπάσει. Σσσσσσσς… πατρίδα πού; Σε γνωρίζω. Δεν θα επιστρέψω.

Ελένη Νανοπούλου, Ενδεχόμενα απογεύματος, Σε γνωρίζω, Εκδόσεις Ενδυμίων.

Πίνακας: Dmitry Lisichenko

http://indianmist.blogspot.gr/

.

.

 

Ελένη Νανοπούλου, Άλλη σελήνη

 

Έσταξε
με την τρέχουσα σημασία το ποίημα
ως να πλάγιαζε κορίτσι πρώτη φορά σε προσδοκία
ως της Σαπφούς την άλλη σελήνη
κι ας ξόδεψαν οι λόγιοι πριονισμένα λόγια

έχουμε ακόμη ανοιχτό νερό
έναν ολονύχτιο ώμο βυθοσκόπιο


αυτά τα λυγισμένα σεντόνια αναδύουν ακόμη λουλάκι

Ελένη Νανοπούλου, Ποιήματα, Άλλη σελήνη, Εκδόσεις Ενδυμίων

http://indianmist.blogspot.gr/