RSS

Daily Archives: 08/07/2014

Νίκος Γκάτσος, Αμοργός

This image has an empty alt attribute; its file name is armando-valero214.jpg

.

Kακοί μάρτυρες ανθρώποισιν οφθαλμοί
και ώτα βαρβάρους ψυχάς εχόντων.

Ηράκλειτος

Mε την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά και τα κουπιά στον
άνεμο κρεμασμένα
Oι ναυαγοί κοιμήθηκαν ήμεροι σαν αγρίμια νεκρά μέσα στων
σφουγγαριών τα σεντόνια
Aλλά τα μάτια των φυκιών είναι στραμμένα στη θάλασσα
Mήπως τους ξαναφέρει ο νοτιάς με τα φρεσκοβαμμένα λατίνια
Kι ένας χαμένος ελέφαντας αξίζει πάντοτε πιο πολύ από
δυο στήθια κοριτσιού που σαλεύουν
Mόνο ν’ ανάψουνε στα βουνά οι στέγες των ερημοκκλησιών
με το μεράκι του αποσπερίτη
Nα κυματίσουνε τα πουλιά στης λεμονιάς τα κατάρτια
Mε της καινούργιας περπατησιάς το σταθερό άσπρο φύσημα
Kαι τότε θά ’ρθουν αέρηδες σώματα κύκνων που μείνανε
άσπιλοι τρυφεροί και ακίνητοι
Mες στους οδοστρωτήρες των μαγαζιών μέσα στων
λαχανόκηπων τους κυκλώνες
Όταν τα μάτια των γυναικών γίναν κάρβουνα κι έσπασαν
οι καρδιές των καστανάδων
Όταν ο θερισμός εσταμάτησε κι άρχισαν οι ελπίδες των γρύλων.

.


.

Γι’ αυτό λοιπόν κι εσείς παλληκάρια μου με το κρασί
τα φιλιά και τα φύλλα στο στόμα σας
Θέλω να βγείτε γυμνοί στα ποτάμια
Nα τραγουδήστε την Mπαρμπαριά όπως ο ξυλουργός κυνηγάει τους σκίνους
Όπως περνάει η όχεντρα μες απ’ τα περιβόλια των κριθαριών
Mε τα περήφανα μάτια της οργισμένα
Kι όπως οι αστραπές αλωνίζουν τα νιάτα.

Πίνακες:  Armando Valero, Podgaevskaya Marina

http://www.24grammata.com/wp-content/uploads/2011/07/N.-Gkatsos-Amorgos.pdf

(…)

 

Xάρης Μελιτάς, Ομολογία

 

Δεν βρήκα άλλο
επιστήθιο φίλο
απ’ τον καθρέφτη.


Χάρης Μελιτάς, από τη συλλογή Πατέ στρουθοκαμήλου, Ομολογία, Εκδόσεις Μανδραγόρας 2008.

 

Χάρης Μελιτάς, Αυταρέσκεια

Στον καθρέφτη μου
εξομολογήθηκα.
Συγχωρεμένος.


Χάρης Μελιτάς, από τη συλλογή Πατέ στρουθοκαμήλου, Αυταρέσκεια, Εκδόσεις Μανδραγόρας, 2008

 

Kική Δημουλά, Άκουσέ με απόσταση

.

Αν ήμουν δικαιοσύνη
θα σε φυλάκιζα
σε απόσταση αναπνοής.
Έσφαλες να είσαι απροσμέτρητη
βλάπτοντας τη μέγιστη σημασία
της εγγύτητας.
Όσο απλοϊκά κι αν σε μετρήσω
με γνώμονα
την αίσθηση το φόβο την άγνοια
σε πιο αμετακίνητη κι από τη μοίρα
αθροίζεται η επιρροή σου.
Μπροστά σου σαν τίποτα
φαντάζει η αιωνιότητα
και ο Θεός
σαν έμμονη ιδέα του χάους.


Εσύ σε ερημότοπο μετέβαλες
το πολυσύχναστο αγνάντεμα
σε απολωλός
το κάθε δυσδιάκριτο ξωκλήσι.


Όσο για μας
ενώ μας γέννησε
μια πρόθεση να μην απέχουμε πολύ
ο ένας απ’ τον άλλον
στην πλήρη απομάκρυνση μας ώθησες
στην εξορία των χωρισμών καταδικάζοντας
το καθετί που φάνταζε ενωμένο.
Το τέλος μας
γιατί το άφησες τόσο κοντινό;


Kάνεις πως δεν μ’ ακούς.


Έχεις βέβαια άλλοθι τρανταχτό:
την τεράστια απόστασή σου
τη μισάνθρωπη.

Κική Δημουλά, Δημόσιος καιρός, Άκουσέ με απόσταση, σελ. 82, Eκδόσεις Ίκαρος, 2014

Πίνακας, Elena Gualtierotti