RSS

Daily Archives: 10/07/2014

Οδυσσέας Ελύτης, Ήλιος ο πρώτος

 ΙΙΙ

Μέρα στιλπνή αχιβάδα της φωνής που μ’ έπλασες
Γυμνόν να περπατώ στις καθημερινές μου Κυριακές
Ανάμεσ’ από των γιαλών τα καλωσόρισες
Φύσα τον πρωτογνώριστο άνεμο
Άπλωσε μια πρασιά στοργής
Για να κυλήσει ο ήλιος το κεφάλι του
Ν’ ανάψει με τα χείλια του τις παπαρούνες
Τις παπαρούνες που θα δρέψουν οι περήφανοι άνθρωποι
Για να μην είναι άλλο σημάδι στο γυμνό τους στήθος
Από το αίμα της αψηφισιάς που ξέγραψε τη θλίψη
Φτάνοντας ως τη μνήμη της ελευθερίας.


Είπα τον έρωτα την υγεία του ρόδου την αχτίδα
Που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
Σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.

Δίνω το χέρι στη δικαιοσύνη
Διάφανη κρήνη κορυφαία πηγή
Ο ουρανός μου είναι βαθύς κι ανάλλαχτος
Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.

Πίνακας: Marina Podgaevskaya


Οδυσσέας Ελύτης, Ήλιος ο πρώτος, ΙΙΙ, σελ. 14, Ίκαρος Εκδοτική Εταιρεία, 1979

.

.

 

 

Ανδρέας Εμπειρίκος, «Μια ριξιά ζαριών δεν καταργεί ποτέ την τύχη»

 

Όχι
Δεν είναι το «art pour l’ art»
Η ανωτέρα εκδήλωσις των ποιητών και των ανθρώπων
Ούτε ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός που είναι απλώς πολιτική
Ούτε η τέρψις τάξεων προνομιούχων
Δεν είναι αυτά ο προορισμός των ποιητών
Γιατί δεν είναι δυνατόν
Με την αφηρημένη μόνον ομορφιά
Ή με την συμβατικώς παραστατική
Ή με το «όπερ έδει δείξαι» μόνον ή το «γαρ»
Να αντικατασταθούν ή να πνιγούν των ενορμήσεων οι ώσεις
Αφού ο λόγος δεν είναι λογική
Αφού το κάλλος δεν είναι αισθητική
Αφού το καλόν δεν είναι ηθική
Αφού «un coup de dés jamais n’abolira le hasard»
Αφού εν σπερματόζωον μονάχα αρκεί
Να γονιμοποιηθεί το ωάριον της γυναικός ή ο λόγος
Αφού μόνον ο έρωτας τον θάνατο νικά
Θα ’ναι η ποίησις σ π ε ρ μ α τ ι κ ή
Απόλυτα ερωτική
Ή  δ ε ν  θ α  υ π ά ρ χ η.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Αι γενεαί πάσαι ή η σήμερον ως αύριον και ως χθες, «Μια ριξιά ζαριών δεν καταργεί ποτέ την τύχη».

Πίνακας: Marta Penter

.

.

 

Tags:

Γιάννης Ρίτσος, Στο νοσοκομείο

 

Ήσυχο απόγευμα. Μια καμινάδα, στέγες, η γραμμή του λόφου,
ένα ελάχιστο σύννεφο. Με πόση αγάπη
κοιτάς απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο τον ουρανό
σαν να τον αποχαιρετάς. Κι αυτός σε κοιτάζει. Αλήθεια,
τι πήρες; τι έδωσες; Δεν έχεις καιρό να λογαριάσεις.
Την πρώτη και την τελευταία σου λέξη
Την είπαν ο έρωτας και η επανάσταση.
Όλη σου τη σιωπή την είπε η ποίηση. Τι γρήγορα
που μαδούν τα τριαντάφυλλα. Γι’ αυτό κι εσύ θα φύγεις
παρέα με την όρθια αρκουδίτσα που κρατάει
ένα μεγάλο πλαστικό τριαντάφυλλο στα μπροστινά της πόδια.

Πίνακας: Harue Koga

Γιάννης Ρίτσος, από τη συλλογή Τα αρνητικά της σιωπής, Στο νοσοκομείο.

http://www.hprt-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=68575&tsz=0&act=mMainView.

.

 

Γιώργος Χρονάς, Οι Μούσες

.

Έτσι μας θέλουν οι Μούσες
μόνους με άστοχες κινήσεις
βλέψεις νεκρές
επιθυμίες, βροχές
ομίχλες που δεν μας καλύπτουν
Με καμπαρντίνες παλιές
παλτά που μυρίζουν ναφθαλίνη.
Με περασμένες μουσικές.

Γιώργος Χρονάς, Τα Ποιήματα (1973-2008), Εκδ. Οδός Πανός, 2008

Photo: Brassai