Τους έβλεπα να με παρατηρούν
σκυμμένο κάθε χάραμα
και με νόμιζαν υποταγμένο
Δεν ήξεραν ότι έσκυβα
να πιω νυχτερινές δροσοσταγόνες
στους στήμονες των λουλουδιών
να αφανίσω φθορές συγχρωτισμών
με την επιλεγμένη ερημία μου
να κρύψω μια ζωογόνο περηφάνια
με μια σωτήρια παραίτηση
να κρατήσω αλώβητη
την υπέρ πάντων αξιοπρέπεια
Πώς όμως να ζητήσω ευθύνη
από όσους με πλήγωσαν
αφού δεν είχα την πρόνοια να προστατευτώ;
Kι έπειτα
η ιστορία είναι μια βεβαιότητα
Το μέλλον;
Στις ασκήσεις επί ζωής –και όχι επί χάρτου– να σε δω…
Φώτο: Sarlota Ban
Γιώργος Δουατζής, Ασκήσεις, από τη συλλογή Το κόκκινο κασκόλ, Εκδόσεις Μανδραγόρας, 2016