.
Στο δροσερό σαλόνι σας θροΐζει ένα δάσος
Αυτά τα έπιπλα που ακούτε ν’ ανασαίνουν
Φυλάνε ακόμα ενστικτώδη φτερωτά
Μες στα φυλλώματα. Κι αν τρίζουνε
Κάθε που μπαίνει νέος επισκέπτης
Θα ’ναι που νιώθουνε κρυμμένο το τσεκούρι
Να τροχίζεται. Σε ανώδυνο χαμόγελο
Αβροφροσύνης τούτη τη φορά.
Τις νύχτες αλαφιάζονται
Και το χοντρό τους νύχι από ρίζα
Χώνεται
Στο βράχο του τσιμέντου. Οι κλώνοι τους
Ρημάζουν τα ταβάνια – να οι ρωγμές
Του ξύλου που μουγκρίζει. Αφήστε τα∙
Κι αν το τικ τακ του σκουληκιού υποδύεται
Το χτύπο της καρδιάς τους
Αυτά ονειρεύονται το ηρωικό λαμπάδιασμα
Να ’ρθει επιτέλους να χωρίσει πνεύμα
Από κορμί
– Λάμψη και κάρβουνο.
Αντώνης Φωστιέρης, από τη συλλογή το Θα και το να του θανάτου, 1987
Artwork: Richard Tuschman
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
09/11/2013 at 12:50
υπέροχο το βρίσκω
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
09/11/2013 at 13:23
Είναι… ό, τι κι ό, τι παρουσιάζουμε νομίζεις…χα,χα.. Φιλιά, Λουκ