Το πλεκτό και άλλες πλεκτάνες (αφηγηματα αναδρομων πλεξεων), To πλεκτό, Ars Poetica,
Υπό έκδοση
.
.
,
.
Monthly Archives: December 2013
Iφιγένεια Σιαφάκα, Το πλεκτό και άλλες πλεκτάνες, Εκδόσεις Αrs Poetica
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βιτρίνα
.
Πέρασες μπροστά από την ομήγυρη
κι άρχισες τα χαμόγελα,
τις χειραψίες με όλους,
μοίραζες φιλοφρονήσεις
-τόσο ευγενικός κι εγκάρδιος.
Για μένα αυτά τα χαμόγελα και οι διαχύσεις σου
ψεύτικη βιτρίνα.
Μόνο εγώ ήξερα τις κατάπτυστες αθλιότητές σου,
και τι στυγνό μούτρο ήσουν.
Να έφευγες αμέσως, να εξαφανιζόσουν.
«Το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων» εκδ. Σαιξπηρικόν, 2012
Πίνακας: Francesco Romoli
.
Λαβωμένη, κυνηγημένη, εξουθενωμένη από φοβερές εμπειρίες προερχόμενες από το οικογενειακό και ευρύτερο συγγενικό μου περιβάλλον, από την επαγγελματική μου ζωή, το λογοτεχνικό σινάφι, τις διάφορες φιλίες και συναναστροφές, με διαύγεια και αμεσότητα κατέθεσα το απόσταγμα αυτών των πικρών εμπειριών στα κοινωνικά ποιήματα της συλλογής. Ένα απόσταγμα πλήρους έκθεσης και απογύμνωσης, «σαν ημερολόγιο σε ξένα χέρια» – χωρίς, σε αντιδιαστολή, να εξαιρέσω περιπτώσεις που αποτελούν οάσεις ευγένειας, θαλπωρής, ανιδιοτέλειας από γενναιόδωρους στην ψυχή ανθρώπους. Το κακό απειλεί και πληγώνει, ανακατεύει την τράπουλα και φέρνει τα πάνω κάτω. Είναι πανίσχυρο και ακατάβλητο, γιατί ενεδρεύει στην πρωτόγονη φύση του ανθρώπου, που καμιά επίστρωση πολιτισμού και ελέγχου των ενστίκτων δεν μπορεί να εξαλείψει. Το κακό, ως έπαρση, αδικία, βία, εκμετάλλευση, φθόνος, απύθμενος εγωκεντρισμός, μας περιμένει στη γωνία ανά πάσα στιγμή για να κτυπήσει, να τσαλαπατήσει αδυσώπητα. Τα πολλά και δαιμονικά πρόσωπα του κακού με την τραχύτητα, τη φονική τους τραχύτητα, παρουσιάζονται ανάγλυφα και με σαφήνεια στους στίχους μου. Μια σαφήνεια που δεν αφήνει καθόλου χώρο για μελοδραματισμούς, δειλίες και κλάψες. Επίσης, μια αιχμηρή ειρωνεία κι ένας υπόγειος σαρκασμός καυτηριάζει καθετί βάναυσο. Γιατί αυτός είναι ο κόσμος μας, όχι όλος ο κόσμος, όμως ένα σκοτεινό, σκοτεινότατο μέρος του, όπου σαν αχόρταγο θηρίο άπειρες μορφές βίας ελλοχεύουν γύρω μας. Το «ένδον σκάπτε» αναπότρεπτα οδηγεί να αφουγκραστούμε, να αναρωτηθούμε, να μελετήσουμε και το πιο «βρόμικο», με την ευρύτερη έννοια, σε συμπεριφορές ατομικές ή της κοινωνίας, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και να φτάσουμε στην αυθεντική αίσθηση των πραγμάτων.
http://diastixo.gr/aprosopo-2/1988-alexandra-bakonika%CE%BF%CF%85
Iφιγένεια Σιαφάκα, Το πλεκτό και άλλες πλεκτάνες, Εκδόσεις Αrs Poetica
.
.
Το πλεκτό και άλλες πλεκτάνες (αφηγηματα αναδρομων πλεξεων), Σώματα, Ars Poetica
Υπό έκδοση
.
.
.
George Le Nonce, Zauberberg
«Ἤρθανε. Ἦρθαν νὰ σὲ πάρουν.»
Κατέβηκα τρέχοντας στὸν δρόμο καὶ μπῆκα στὸ αὐτοκίνητο. Ὁδηγοῦσε ἕνας λιπαρὸς μεσόκοπος, μὲ δασὺ μουστάκι καὶ θολὰ μάτια. Στὴ θέση τοῦ συνοδηγοῦ καθόταν ἡ μάνα μου, χαμογελαστή, μὲ τὸ ἀγαπημένο της φλορὰλ ταγέρ.
Ἅπλωσα τὰ βιβλία καὶ τὰ τετράδιά μου στὸ πίσω κάθισμα. Ἤμουν ἀποφασισμένος ὄχι μόνο νὰ μὴ μιλήσω καθόλου σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς διαδρομῆς, ἀλλὰ καὶ νὰ μὴν κοιτάζω κἂν γύρω μου, νὰ μὴ βλέπω τὰ τοπία ἀπὸ τὰ ὁποῖα περνούσαμε, νὰ παραμείνω βυθισμένος στὸ διάβασμα καί, ὅσο ἦταν δυνατό, στὸ γράψιμο, ὅσες ὧρες καὶ ἂν κρατοῦσε τὸ ταξίδι.
Ἔκλεισα τὰ αὐτιά μου στὰ χωρατὰ τοῦ ὁδηγοῦ, στὰ γέλια τῆς μάνας μου, στὴν ὑπόκωφη βοὴ τῆς μηχανῆς τοῦ αὐτοκινήτου.
Σὰν νὰ ἤμουν πέντε χρονῶν, σὰν νὰ ἔπαιζα στὸ πάτωμα τῆς κουζίνας μὲ τὰ lego καὶ τὰ playmobil μου, περιμένοντας νὰ νυχτώσει γιὰ τὰ καλὰ καὶ νὰ μὲ βάλουνε γιὰ ὕπνο.
Ξαφνικά, ἄνοιξε ἡ πίσω πόρτα τοῦ αὐτοκινήτου. «Φτάσαμε, ἀγόρι μου, μάζεψε, σὲ παρακαλῶ, τὰ πράγματά σου», ἄκουσα ραγισμένη τὴ φωνὴ τῆς μάνας μου.
Σήκωσα τὸ κεφάλι καὶ τὴν εἶδα. Ἦταν, πράγματι, δακρυσμένη.
Δίπλα της, ὁ νοσοκόμος μοῦ χαμογελοῦσε συγκαταβατικά. Τὰ δόντια του ἦσαν ἄσπρα σὰν ἀσβέστης. «Μὴν ἀνησυχεῖτε», εἶπε.
Μιλοῦσε προφανῶς στὸν ὁδηγό, ἴσως καὶ στὴ μάνα μου, πάντως ὄχι σὲ μένα, ἐμένα δὲν μοῦ ἀπευθύνθηκε ποτέ, οὔτε μιὰ λέξη δὲν μοῦ εἶπε ὅσα χρόνια ἔμεινα ἐκεῖ.
«Ὅλα θὰ πᾶνε καλὰ ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα. Ἥσυχος θὰ ἐκμετρήσει τὸν βίο του, ἥσυχοι καὶ ἐσεῖς θὰ ζήσετε.»
Ἔκτοτε, κάθε φορὰ ποὺ τὴ ρωτοῦσαν γιὰ μένα, ἀπαντοῦσε πανομοιότυπα: «Μὲ τὴ θέλησή του πῆγε˙ δὲν τὸν ἀναγκάσαμε. Ἦταν πάντα ἰδιόρρυθμος».
.
.
Ὁ Ἐμονίδης, από την ενότητα “ἐξ ἰδίων τὰ ἀλλότρια”, σελίδα 25, εκδόσεις Μικρή Άρκτος, 2013
Πίνακας: Egon Schiele
Λίνα Φυτιλή, Τώρα είναι αργά
Μια ιστορία ανάμεσα στις άλλες. Το μάτι στην κλειδαρότρυπα. Η φωνή σου ακούγεται απαλή, σχεδόν βελούδινη. Κάτι είναι στον αέρα σαν προαίσθημα. Η καθαρότητα των διφορούμενων λέξεων. Μετά σιωπή μεταλλική. Σ΄ακολουθώ χωρίς δισταγμό. Μην κλαις, μην κλαις… Μια παραλία κι ένας πελαργός στη στέγη του καμπαναριού. Το ξέρεις ότι το Σάββατο θα πεθάνεις; Μη βιάζεσαι, οι μέρες περνούν γρήγορα. You are always on my mind, ακούγεται το τραγούδι ενός ξεχασμένου μεσημεριού. Μην κλαις. Το αλάτι στο δέρμα σου γυαλίζει. Ένα ακόμη καλοκαίρι στη θάλασσα, ίσως το τελευταίο. Δάκρυα από αλάτι και σκουριασμένα Σαββατοκύριακα. Η φωνή σου δεν ακούγεται πλέον καθόλου. Οι ώρες περνάνε, οι μέρες φεύγουν. Το φως εισβάλλει θριαμβευτικά. Έχει ξημερώσει. Ξέρεις τι μέρα είναι;
Σάββατο.
Λίνα Φυτιλή, Τώρα είναι αργά, σελ 188, Eκδόσεις Απόπειρα, 2011
Φωτό: Bill Binia
.
Κώστας Κουκουζέλης
.
‘ο σιωπών δοκεί συναινείν’
_________________________
μελαγχολικά απογεύματα του Δεκέμβρη…
.
.
Κούλα Αδαλόγλου, Θέλει δε θέλει ο χρόνος
Από τον ιμάντα πήρα τις βαλίτσες
βγήκα στην αίθουσα αϕίξεων
ήσουν τριών και με υποδέχτηκες.
Από τον ιμάντα παίρνεις τις βαλίτσες
βγαίνεις στην αίθουσα αϕίξεων
είμαι πενήντα δυο και σε υποδέχομαι.
Θέλει δε θέλει ο χρόνος μίκρυνα
ένα παιδάκι.
Κλαίει ήσυχα και χώνεται στην αγκαλιά σου.
✧
Κι όμως, να σου κι εσύ της διασποράς,
κεντρομόλο σε είχα στη σπιτική εστία.
Έϕευγες λίγο μα ερχόσουν πάλι.
Έχασε η Ιθάκη το νόημά της.
Ιθάκη είναι τέρμα δεν είναι αϕετηρία.
Και μια ανεξαρτησία που δεν ζήτησες, για μένα μιλάω,
είναι μοναξιά του κερατά.
✧
Από την συλλογή της Κούλας Αδαλόγλου «Οδυσσέας, τρόπον τινά», εκδόσεις Σαιξπηρικόν, 2013
Πίνακας: Evelyn Williams
.
.
.
.
Γιώργος Δουατζής, Τα κόκκινα παπούτσια
.
Κόκκινα πόθου πάθους
Κόκκινα επιθυμίας αμαρτίας
Κόκκινα έντασης φευγιού
Κόκκινα ματωμένης αγκαλιάς
Κόκκινα ολέθρια κόκκινα
Παπούτσια κόκκινα
.
http://www.vakxikon.gr/content/view/1308/4678/lang,el/
.
.
Αχιλλέας Κατσαρός, Επιστήθιο
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 