Για τη συλλογή θα μιλήσει η φιλόλογος-συγγραφέας Ιφιγένεια Σιαφάκα , ενώ ποιήματα θα διαβάσει η ηθοποιός Μυρτώ Πισπινή. Στο πιάνο θα είναι ο Θάνος Μαργέτης, ο οποίος σε χαμηλές οκτάβες θα συνοδεύει την ονειρική φωνή της Μαριτίνας Ταμπακοπούλου.
https://www.facebook.com/AitionPolychoros?ref=ts&fref=ts
« Ίσως η ποίηση της Στέλλας Δούμου
να μας καλεί και σε πολλαπλές αναγνώσεις, για να αντιληφθούμε τον τόπο στον οποίο βουτά η λέξη για να ανασύρει κάτι πολύ πιο βαθύ, κάτι αόρατο, αλλά και κάτι υπαρκτό συνάμα, στο οποίο κανείς έχει τελικά να αναγνωρίσει την προβληματική του υπαρξισμού και την αγωνία που τη συνοδεύει. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, στην Προσευχή
Θεέ της γραφής, φύλαγέ με από τα μικρά ζαχαρωτά σπιτάκια που μέσα τους θάβομαι ζωντανή γιατί δεν τολμώ να σπάσω την πόρτα σοκολάτα (ή προτιμώ να τη φάω, όπως άλλωστε και το τελευταίο ποίημα που ξέχασα πως έγραψα)Η Στέλλα Δούμου τρώει ποιήματα «προτιμώ να τη φάω όπως άλλωστε και το τελευταίο ποίημα που ξέχασα πως έγραψα», λέει. Βρισκόμαστε ενώπιον μίας απρόσμενης μεταφοράς, που ανατρέπει όλη εκείνη τη φαινομενικά ρεαλιστική εικόνα… τα ζα :haro:τά σ:pita:κια. Θεωρείτε ότι η φράση «ζαχαρωτά σπιτάκια » είναι απλή. Για ακούστε την καλά. Ακούτε τη γλύκα και τον θάνατο; Tο χάρο μέσα στο ζαχαρωτό; Προσέξτε πώς ξεδιπλώνεται με εξαιρετική μαεστρία η ερμηνεία της φράσης από την ίδια την ποιήτρια, φράσης που στην ουσία προοικονομεί την επόμενη.
τα μικρά ζαχαρωτά σπιτάκια/ που μέσα τους θάβομαι ζωντανή »Ιφιγένεια Σιαφάκα
Να κάτι τέτοια «xαζά και άνοστα» θα σας πω εγώ, κάτι για ποίηση, κάτι για το πώς διαβάζεται η ποίηση, λίγο για το τι μπορεί και γιατί να είναι ποίηση, θα πιάσω σοκολάτα μαζί με οντολογία… τέτοια αλλοπρόσαλλα. Οι σοβαροί μην έρθετε ! Έτσι κι αλλιώς μεταξύ μας θα είμαστε. Δεν έχουμε ούτε χορηγούς ούτε βάζουμε… μπουγάδες στο σαλόνι του ΑΙΤΙΟΝ! Nα, ας πούμε, τι έγραψε η Στέλλα, αφού πρώτα διάβασε τι έγραψα εγώ γι΄ αυτήν. Γι’ αυτό σας λέω… οι σοβαροί κρατήστε αποστάσεις ασφαλείας!
Θα σας φάμε σαν σοκολάτα όλους σας! Αέραααααα με βούτυρο κακάοοοοοο!Σοκολαδός ο Μελωδός
Τη σοκολάτα αγάπησα
τάχα μου, γιατί τάχα;
Ψυχανεμίζομαι να ιδώ
γιατί την αγαπάω
και πάντα στην τσεπούλα μου
την έχω όπου κι αν πάω;
Μην είναι η επίπεδη
η καφετιά της πλάκα
η λεία και γυαλιστερή
ίδια Κινέζων λάκα;
Μην είναι το χαρτάκι της
που κάνει χράτσα χράτσα
κι είναι ένας ήχος ποθητός
στων οπαδών την πιάτσα;
ή
μην είν’ η γεύση η γλυκιά
η πικροβελουδένια
που σαν την νιώσεις
να κυλά
σου φεύγει κάθε έγνοια;
Παυλίδης, Ίον και λοιποί
στις σοκολατο-λίστες
στο μπίτερ της με μύησαν
οι πιο μεγάλοι μύστες.
Ήρθαν μετά και οι γκανάζ
παρλιάροι με πιπέρια
τα τάγματα τα βελγικά
παρέλυσαν τα χέρια…
τότε ήταν που ανέκραξα:
Μία είναι η Οδός
κι έγινα ευθύς και αληθώς
Σοκολαδός ο Μελωδός!
http://lechocolat-tpe.blogspot.gr/2011/03/le-chocolat-dans-lart.html
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 