.
Μνήμη Θανάση Τζούλη
Αναρριχάται το σώμα σ’ ευλογημένα σπίτια,
όπου παιδιά την ντροπή προσφέρουν μ’ αγάπη
και γυναίκες ζυμώνουν μαζί το ψωμί και τον Έρωτα.
Χρόνο το χρόνο
η μέριμνα αντικατέστησε την πίστη
κι η ευλογία χάθηκε.
Τότε μέσα από απειράριθμες ακτίνες φωτός είδα
ελικοειδείς ανθρώπους να διασπούν τα νεύρα των μυκηθμών τους
σε ορυχεία τερμιτών,
είδα γυναίκες λειχήνες, σε σκοτεινά υφαντουργεία
ν’ αναγεννούν το δέρμα τους και πελώρια μεταλλικά κτήνη,
είδα πελώρια μεταλλικά κτήνη
να διαρρηγνύουν τις μήτρες τους με δόρατα-φαλλούς.
Όμως σε κόσμους που μέλλονται,
Διάπυροι άντρες διασώζουν το μέταλλο και την πίστη
σε πλωτές πολιτείες και ποταμούς λάβας.
Εκεί τα παιδιά ψιθυρίζουν ονόματα σε δάση κωνοφόρων!
Εκεί ο κόρφος της γυναίκας δεν εξαντλείται, δεν διαπραγματεύεται
και δεν είναι ντροπή λιθοξόος να είσαι.
Έτσι αναρριχάται το σώμα σε ευλογημένα σπίτια
κι οι λιθοξόοι, Διάπυροι,
σκαλίζουν τις λέξεις τους!
Φωτό: František Drtikol
Πηγή: Τεφλόν
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 