Τhe wrong man in the wrong place». Αίσθημα πως δεν έχεις τίποτε να κάνεις με όλες αυτές τις φυσιογνωμίες, με όλες αυτές τις αντιδράσεις – με όλα αυτά τα αισθήματα και τα λόγια, που είναι σαν την αρχή κάποιας εκμετάλλευσης. «Τραγικές στιγμές…» Eδώ κι ένα χρόνο οι τραγικές στιγμές ξανάρχουνται τόσο συχνά, που δεν αξίζει πια τον κόπο να τις αναφέρεις. Είναι σα να χάνεις τον καιρό σου με πράγματα ασήμαντα. Αυτός ο πόλεμος (πόλεμος κάτω από μια ειρήνη που είναι τρόπος του λέγειν) έχει τούτο το χαρακτηριστικό: Μια δύναμη του κακού βρήκε τον τρόπο να εξευτελίσει, να στραπατσάρει, να εκμηδενίσει έναν ολόκληρο κόσμο, βγάζοντας στην επιφάνεια την ιδιοτέλεια, τη δειλία, τη μικροπρέπεια, την ποταπότητα, που πάει να πιστέψει κανείς πως είναι οι βασικές ιδιότητες των ανθρώπων που κυβερνούν αυτόν τον κόσμο. Η δύναμη αυτή του κακού έχει την όψη ενός τέλεια μηχανοποιημένου κτήνους, γιατί ο άνθρωπος και η ανθρωπιά δεν παίζει κανένα ρόλο στο σύστημά της. Αυτή είναι η τιμωρία. Οι τιμωρούμενοι: μια λάσπη από αδυναμίες. Βουλιάζεις εκεί μέσα χωρίς κανένα κλωνάρι για να κρατηθείς. Δήμιοι και τιμωρούμενοι αξίζουν τη μοίρα τους. Ας μη μιλούμε γι’ αυτούς. Εκείνος που βουλιάζει έπαθε ένα ατύχημα, όπως μια αρρώστια ή ένα κεραμίδι στο κεφάλι, ας μη μιλάμε και γι’ αυτόν. Αν θέλει κι αν είναι άξιος, ας κοιτάξει να πεθάνει όπως αρμόζει σ’ έναν τίμιο άνθρωπο. Τίποτε άλλο. «Τhe wrong man» O άνθρωπος που βρέθηκε κατά λάθος σ’ ένα τραγικό ναυάγιο. Ωστόσο η φρίκη είναι που δεν μπορείς να πεθάνεις μαζί μ’ έναν φίλο. Μια ατυχία περισσότερο. Αυτό είναι όλο (…)
Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Γ’, Δευτέρα, 10 Απρίλη 1939, σελ. 113, Εκδόσεις Ίκαρος, 1984 Πίνακας: Craig Stephens
.
.