.
Αυτό που κρεμιέται με τα νύχια
στη διάστικτη στενή λωρίδα
ανάμεσα σε δυο μαύρα σύρματα
.
διασχίζοντας την απόσταση
μεταξύ ετών φωτός
και ετών σιωπής
.
τη γάζα στο ανεντόπιστο
τραύμα, με το αόρατο
αίμα, αυτό που ισορροπεί
στην άκρη της γλώσσας
αμέριμνα, με άγνοια κινδύνου
πάνω απ’ τα μαύρα στόματα
.
της σιωπής, αυτό που σε διαπερνά,
αστραπιαία ενώνοντας
το πριν και το τώρα,
.
τον κεραυνό της κατανόησης
μες στη βροχή των τόνων
πάνω απ’ αυτά τα αλλόκοτα δέντρα
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 