Daily Archives: 30/12/2021
Γιώργος Παναγιωτίδης, Ίχνη στα όνειρα
.
Ονειρευόμουν ότι έπεφτα από πραγματικότητα σε πραγματικότητα, από κρεβάτι σε κρεβάτι, σε όλο και πιο μικρό κρεβάτι, μέχρι που βρέθηκα στην κούνια μου, μωρό. Άκουγα μια γυναίκα να λέει ένα νανούρισμα, αλλά δεν την έβλεπα. Μα πώς; Έλα, ύπνε, και πάρε το, πάρ’ το στους μπαξέδες και στρώσε του να κοιμηθεί με ρόδα και μενεξέδες. Κοιμήσου εσύ, παιδάκι μου, κι εγώ σε νανουρίζω, κι εγώ την κούνια σου κουνώ γλυκά να σε κοιμίζω. Είχα τα μάτια μου κλειστά.
«Μητέρα; Εσύ είσαι;» ρώτησα. Η φωνή της μητέρας μου, μελωδική όπως ένα συνονθύλευμα συζητήσεων που φτάνουν όλες μαζί στο αυτί του νυσταγμένου, η χροιά της ίδια με δύο κομμάτια φελιζόλ που τρίβονται μεταξύ τους. Το νανούρισμα όλο και πιο αργό, μέχρι που σταμάτησε – κι εγώ σε νανουρί… Απότομα.
.
Η ανάσα της μητέρας μου, γρυλισμός. «Έλα, μητέρα, βήξε να καθαρίσει ο λαιμός σου», είπα. «Ποια σκόνη, ποιος καημός σε πνίγει;» «Εσύ», μου απάντησε, και άνοιξα τα μάτια μου. Η μητέρα μου, θολή εικόνα πίσω από ραγισμένο γυαλί. Η κοιλιά της ανοιχτή σαν να την είχε σκίσει κάποιος –εγώ;– με μια φαλτσέτα. Μέσα της θρονιασμένο ένα μωρό με ύφος σοβαρού ανθρώπου. Η κοιλιά της μητέρας μου είναι ο θρόνος μου, το μωρό αυτό είμαι εγώ, και το όνειρο ήρθε να με πάρει, να με σηκώσει από τη σκληρή επιφάνεια της πραγματικότητας και να με ξαπλώσει γλυκά στο στρώμα της μητρικής αγάπης. Μα τι είναι αυτά που σκέφτομαι; Φταίει το βάθος του ονείρου όπου βρέθηκα, ή παραλογίζομαι από τη ζάλη μου, που συνεχώς χειροτερεύει;
Ένα όνειρο έχει πάντα κάτι να σου πει· είναι η βαλβίδα ασφαλείας που εκτονώνει τον βρασμό της σκέψης σου, που εκτοξεύει τον υπέρθερμο, κορεσμένο ατμό κάθε αναπάντητου ερωτήματος, όταν αρχίζει να κοχλάζει μέσα στο μυαλό σου και σωρεύεται σ’ ένα νέφος όλο και πιο χειροπιαστό, μέχρι που μετουσιώνεται σε μια αναπάντεχα τέλεια, μαγεμένη πραγματικότητα. Ένα όνειρο μπορεί να μετατρέψει την πραγματικότητα σε ερώτημα μέσα στις φλόγες μιας σκέψης.
.
.
Γυμνός, διάφανος, άδειος. Κοιτούσα τη μητέρα μου και προσπαθούσα να καταλάβω τι ήθελε να μου πει. Εκείνη σαν να κοιτούσε μέσα από το σώμα μου, σαν να ήμουν ένα παράθυρο, ένας γυάλινος άνθρωπος, το ίδιο σκληρός και εύθραυστος. Κοιτούσε αφηρημένη ή ξεχασμένη, η θλίψη στο βλέμμα της δεν ρωτούσε τίποτα. Τι έβλεπε; «Έλα να σε πάρω στην αγκαλιά μου», είπε. Αυθόρμητα, υπάκουσα κι έκανα ένα βήμα προς το μέρος της, μα δεν προσκαλούσε εμένα. Πήρε το μωρό από την κοιλιά της, το σήκωσε, το κούνησε πέρα-δώθε για λίγο, σκυμμένο το πρόσωπό της επάνω του. Δεν μαγείρευε κάποιο φαγητό στη γάστρα της αλλά το μωρό στην αγκαλιά της. Το εμψύχωνε; Ήθελε να μου πει ότι φέρθηκα σαν ένα μωρό, ένα επικίνδυνο μωρό; Ή έδειχνε με κάποιον τρόπο την κατανόησή της;
Γρήγορα η θολή εικόνα καθάρισε. Ούτε μητέρα ούτε μωρό. Ήμουν εγώ, γυμνός. Στην κοιλιά μου αποτυπωμένη η πληγή του εραστή μου, το αίμα.
Γιώργος Παναγιωτίδης, Ίχνη στα όνειρα, μυθιστόρημα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2021
Artwork: Johann Fournier
.
Γ. Δ. Αναγνώστου, Τα κορίτσια πάντοτε επιστρέφουν
Τα κορίτσια δεν μιλούν
Μόνο τραγουδούν
Σπάζοντας τα βράχια των αρωμάτων
.
Αναδύονται σαν Αφροδίτες της μνήμης
Γιομίζοντας τις παλίρροιες του πόθου
Με στήθια στητά
.
Ν’ ατενίζουν μιαν ορφανή αιωνιότητα
Να κλείνουν τις στιγμές
Μέσα στις σταγόνες της λήθης
.
Να μετεωρίζουν τα λυγερά κορμιά τους
Στον ουρανό των παραισθήσεων
Εφαπτόμενα των ορμητικών απολήξεων
Ενός Ονείρου
Μουσκεμένου στα δάκρυα των ερωτευμένων
Ως εκεί όπου τα σύννεφα
Δακρύζουν
Μοιράζοντας δεξιά κι αριστερά
Του έρωτα το μοιρολόγι
.
Εγκιβωτισμένα κορίτσια
Σε χρονική σειρά
Να μην μπορώ να λησμονήσω
.
Γ. Δ. Αναγνώστου, Τα κορίτσια πάντοτε επιστρέφουν, από τη συλλογή Μέσα στο Όμικρον του Ονείρου, εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2018
Artwork: Alexey Kondakov
Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος, Καμένα χαρτιά
Κύριε καθηγητά,
σβήστε, παρακαλώ, τα ίχνη της σοφίας σας. Κανείς δεν θέλει πια να γίνει μάρτυρας καμίας απολύτως ανακάλυψης. Η εκ του στόματός σας και της πείρας σας απόφανση που αφορούσε την πορεία μας κατέστησε άχρηστα, καμένα χαρτιά, όχι μόνο τα δικά μας νιάτα αλλά και τη δική σας ειδημοσύνη κι εξουσία
ας αφήσουμε λοιπόν στον χρόνο και την τύχη τα υπόλοιπα
Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος, Καμένα χαρτιά, από τη συλλογή Ακήρυχτος πόλεμος, εκδόσεις Δρόμων, 2021
Φωτό: Alexey Titarenko
Πίνακας: Sarah Lamb
Χριστίνα Καραντώνη, Στο επείγον της χρείας
Βίαια μεγεθύνθηκαν
στιγμή, φωτογραφία
οι που δεν ξέσπασαν κάποτε λυγμοί
γιατί χρειαζόταν επειγόντως αιτία
σχεδία για τον απόπλου
εκ του προχείρου σκαρί
γερό όμως
Χαρτί τουλάχιστον εκατό γραμμαρίων
να προσαράζει
Όταν ταχύπλοος η φωνή
Χριστίνα Καραντώνη, Στο επείγον της χρείας, από τη συλλογή, Παρακειμένων Εκείνων, Εκδόσεις του Φοίνικα, 2019
Πίνακας: Jan sluijters
Μένη Πουρνή, Ο άνδρας από τη Μοτύη
Χόρευε ή στροβιλιζόταν;
Όπως και να ’χει, έφτασε στο σήμερα
ντυμένος κι ακίνητος στην αιωνιότητα.
Μάλλον δε ελληνοπρεπής παρά Έλλην.
Χαμένος σ’ έναν άχρονο ρυθμό.
Άχειρ, σαν άνθρωπος μπροστά στο πεπρωμένο.
Μένη Πουρνή, Ο άνδρας από τη Μοτύη από την υπό έκδοση συλλογή Οι άκανθες των αιώνων
Πίνακας: Andrew Wyeth
Πασχάλης Κατσίκας, Αυτοαπομόνωση
.
Ρωγμές παντού
Πρόχειρα μπαλώματα
Εξουθενωτικά μερεμέτια
Μυστρί η κατανόηση
Φουλτάκες στην ψυχή
Σώμα αποδυναμωμένο
Στρόβιλοι λόγια
Ροζιασμένο μυαλό
Χωρίς ἐδῶ
Ἄγαμοι θύται!
Πασχάλης Κατσίκας, Αυτοαπομόνωση, από τη συλλογή Το κοιμώμενο τσίρκο, Αθήνα 2021
Πίνακας: Andrei Zadorine
Θοδωρής Σαρηγκιόλης, ΧΑΪΚΟΥ
.
Ψηλά ο αητός
μικρό τον κόσμο βλέπει,
τον περιφρονεί.
*
Μικρό πουλάκι
έχασε τη φωνή του.
Βαλσαμώθηκε.
*
Το δίχτυ πλέκει
στη γωνιά η αράχνη.
Φυλακίζεται.
*
Μικρές ψηφίδες
θαμμένης ιστορίας
πως ευωδιάζουν.
*
Σε ράγες πάνω
κύλισε η ζωή του,
δίχως εκτροπή.
Πίνακας: Abraham Manievich
Χριστίνα Καραντώνη, Σε κλοιό σώματος
.
Νοσούσης της ημέρας
—την πότισε, δεν ήπιε υπομονή—
μετοχή απόλυτος εντελώς στην ηδονή
και κατηγορηματική παρά τον κανόνα
να κατασταλεί δυνατόν δεν κατέστη
Να περισταλεί ούτε
Στις δώδεκα έτσι
μεσάνυχτα εξέπνευσε ακριβώς
μεταδούσα στην επιούσα
να επωάσει συν βροχή
τον αυτόν
απαράλλακτον
αμετάλλακτον
εμπυρέτου επιθυμίας
βάσανον ιόν
Χριστίνα Καραντώνη, Βάσανος ιός, Εκδόσεις του Φοίνικα 2016
Πίνακας: Jan Sluijters
Χριστίνα Καραντώνη, Παρωχημένα
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 