RSS

Daily Archives: 12/11/2016

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Η επόμενη μέρα

.

Μπροστά στη μισάνοιχτη πόρτα της επόμενης μέρας με ακόμα οι ώρες της τόσο νωπές και ασχημάτιστες• δεν διακρίνονται μα όλες μαζί ένα κράμα μουντό αξεδιάλυτο κάνουν. Εγώ κρατημένος και σαν από προαίσθημα κακό δεν θέλω να μπω – ας βουίζουν στ’ αυτιά μου τα επόμενα• παριστάνω ότι δεν και ότι δήθεν ανέμελα ρίχνω πέτρες στης περασμένης νύχτας το παράθυρο. Ακούω σπασίματα γυαλιών και τότε σκέφτομαι μπορεί κάποιος δικός μου αγαπημένος να χαμογελάει κρυφά.

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, από τη συλλογή Εγώ το μαύρο θα κρατάω έως θανάτου, σελ. 34, Κέδρος 2016

Φωτό: Jean Dieuzaide

 

Γιώργος Βέης, Για ένα πιάτο χόρτα

vassilis-perros-12

.

Γράφει από το πρωί
μεταφράζει
μετά γυρίζει πάλι στα δικά του
γέρνει πάνω στο χαρτί
όλος μια δύναμη αφανέρωτη
ξέρει ότι ο καλύτερος βιογράφος είναι ο θάνατος
αλλά δεν υποχωρεί, ψέλνει ευωδία
άνω βυθός των ακατάληπτων πραγμάτων
θα μπορούσε να γράφει όλη μέρα
στα όρη όμως, όχι εδώ
όπου τίποτα δεν είναι στη θέση του
καπηλείον ολίγον παράμερον
μισοσκότεινο τώρα κι είναι μόνος
να λυτρωθεί θέλει
από λογιών – των λογιών – τα κρούσματα
να μην ξεχάσει μονό το παλτό του
και πουντιάσει πάλι όπως τις προάλλες
ακούει «κυρ Αλέξανδρε» και κάνει να γυρίσει
προς τη μεριά της πόρτας

αλλά έχει μπαρκάρει πια για τα σύννεφα
και μας θωρεί για λίγο
από εκεί που κουρνιάζουν οι αετοί.

Γιώργος Βέης, από την ομώνυμη συλλογή Για ένα πιάτο χόρτα, σελ. 45, Ύψιλον 2016

Πίνακας: Bασίλης Πέρρος

 

Γιώργος Σπανός, Κάτι ασκήσεις φωτεινότητας

.

κάνουν το απόμερο σούρουπο
κι ό,τι πήγε στ’ αζήτητα
Θα φυγαδεύσω ένα φωνήεν

απ’ τ’ όνομά της στο στερέωμα
στο τελάρο

Γιώργος Σπανός, Κάτι ασκήσεις φωτεινότητας, από τη συλλογή ΠΡΟΣΦΥΓΗ, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015

Πίνακας: Stefan Caltia

 

 

Ελένη Κοφτερού, Γράμμα στον Χανς Κάστορπ

.

Σε σκέφτομαι πολύ συχνά
με μια λύπη
που φυσικά
δεν τη χρειάζεσαι.
Μερικές φορές
φωνάζω τ’ όνομά σου
με άγρια προσμονή.
Χανς! Χανς!
και δεν καταλαγιάζει
η λαχτάρα
παρά μόνο
όταν ψηλαφώ προσεκτικά
τη βεβαιότητα
ότι δεν θ’ αποκριθείς.
Σε παρατηρώ να περπατάς
δίπλα στον Σεττεμπρίνι
σε ρωτώ με ιδιοτελή περιέργεια
για την αγαπημένη σου
και υποδαυλίζω
με τη δήθεν
ταπεινή συμπαράστασή μου
τη ζήλια σου
για το πορτραίτο του γιατρού.
Κι ύστερα παραφυλάω
περιμένω υπομονετικά
να κάνεις την απογευματινή σου κούρα.
Έρχομαι πλάι σου
για να χαϊδέψω τον πυρετό
που δεν τολμούσες
να ονειρευτείς στα πεδινά
μα κυρίως για να προσκυνήσω
τη σεμνή σου ήττα.
Θωπεύω τις σκιές
που διεκδίκησαν τα σπλάχνα σου
κι ευγενικά, αθόρυβα
σου δόθηκαν.
Αγανακτώ, ζηλεύω
και μισώ
(για λίγες μόνο άχαρες στιγμές
πριν ο θαυμασμός με παραλύσει)
την Κλαούντια
που λάμπει ήρεμα και διάφανα
καθώς κρατά σφιχτά
το περήφανο
τρυφερό χέρι της αρρώστιας.
Ήρθε η στιγμή να σου το πω
κι ελπίζω να με συγχωρήσεις
καλέ μου.
Εκείνο
το μικρό ξύλινο μολύβι
που χρόνια αναζητάς
εγώ το έχω κλέψει.
Με τούτο σου γράφω τώρα δα
αυτό το γράμμα
Ορκίζομαι
πως θα στο επιστρέψω
όταν σε συναντήσω
πάλι στο Μαγικό βουνό.

Ελένη Κοφτερού, Γράμμα στον Χανς Κάστορπ,* από τη συλλογή Γράμμα σε γενέθλια πόλη, Σαιξπηρικόν 2013

* Ο κεντρικός ήρωας από το Μαγικό βουνό του Τόμας

Πίνακας: Μανrichard Tuschman